Czy jestem jakaś inna??? /22 maja 2013/

Agnieszka pracuje z Panią nauczycielką. Dostała już drugie śniadanie i korzystając z chwili spokoju i lapka siory piszę kolejnego posta. Zastanawiam się co ze mną jest nie tak.
Wczoraj, jak wspominałam w poprzednich wpisach zadzwoniłam do naszej Pani dyrektor. Okazało się, że zebranie z rodzicami dzieci rewalidowanych nie cieszyło się zainteresowaniem. Zgłosiła się zaledwie dwójka rodziców i tak właściwie nie wiem, czy oni byli, czy też nie byli zainteresowani podzieleniem zajęć na fizjoterapię i oligo.
Pani dyrektor jednak uspokoiła mnie, że podpisała umowę z Panem, który ma prowadzić zajęcia z masażu/rehabilitacji. Rodzicom, w naszej szkole, jest dobrze tak jak jest. Ja chcę czegoś więcej. Ja chcę, żeby moje dziecko miało w maksymalnym stopniu wykorzystane godziny ze szkoły. Wiem, że sama praca z nauczycielem niewiele daje. Można ją skrócić do godziny dziennie i to jej wystarczy. Na turnusie dowiedziałam się o czymś takim jak IPET, który wszedł w życie w 2010 roku i dotyczy właśnie indywidualnego traktowania każdego dziecka rewalidowanego. Nie trzeba zgody wszystkich rewalidowanych dzieci. Właśnie do tego zastosowała się Pani dyrektor. Dodatkowo, muszę przypilnować, żeby w następnym orzeczeniu z Poradni Pedagogiczno-Psychologicznej była wpisana praca z logopedą. Podobno to jest najbardziej istotne. Wówczas taki logopeda, nie musi mieć uprawnień pedagogicznych, może podpisać umowę ze szkołą. Tyle się dowiedziałam, nie wiem jeszcze jak jest w praktyce. Agnieszka logopedy nie ma wpisanej.
Ponadto w rozmowie z Panią dyrektor usłyszałam, że jestem upierdliwa. Cóż, dzięki mojej upierdliwości zdołała załatwić to, czego nie mogła od dłuższego czasu. Przyznała mi ze śmiechem rację. W końcu ostrzegałam Panią dyrektor już na pierwszym naszym spotkaniu, że jestem wredna zołza. Przyznała się, że ona też. Znaczy zacne grono zołzowatych się powiększa.
Muszę też nieskromnie się pochwalić, że Pani dyrektor podała mnie, jako rodzica dziecka niepełnosprawnego, jako przykład osoby, której nie jest wszystko jedno jak prowadzone są zajęcia z dzieckiem. Okazało się, że nikt jeszcze nie przyszedł z takimi wymysłami jak ja. Nic dziwnego, że określiła mnie jako upierdliwą babę.
Kończąc, dopięłam swego! Mam nadzieję, że pozostałe szkoły pójdą w nasze ślady i również rozszerzą zajęcia dla swoich niezwykłych dzieciaczków! Wystarczy chcieć!!
Umówiłam się też z Panem Radkiem Bojko w sprawie Thera – Togsa. Mam nadzieję, że w czwartek zdoła dojechać. Kochani moi jak dobrze, że mam środki na subkoncie i mogę pozwolić sobie na tak awaryjne zakup! Kombinezon kosztuje 3000 zł, złożę oczywiście wniosek o dofinansowanie z PFRON, ale nie wiem czy nam cokolwiek przyznają. Ostatnio, 3 lata temu nam się udało uzyskać 55 %. Teraz nie jestem tego taka pewna. Muszę kombinezon kupić teraz, nie mam czasu na czekanie do przyszłego roku.
Podpisałam też umowę na łóżko rehabilitacyjne, Pan od łóżka i jednocześnie schodołazu ma się ze mną kontaktować dzisiaj, ewentualnie jutro. No nic, ja czekam
Miłego dzionka, u nas słoneczko, ale też i mocno wieje. Mam nadzieję, że jednak prognozy się nie sprawdzą i nie zrobi się zimno. Trzymam kciuki