Jak zostać przestępcą… /1 czerwca 2012/

Powiem Wam szczerze, że naprawdę długo trzymała Agnieszkę temperatura. Jeszcze we wtorek, po podadniu pierwszych dawek antybiotyku w poniedziałek, naszło jej 40,1 i powiem, że się bardzo wystraszyłam. Na szczęście po godzinie zaczęła schodzić gorączka, a później już tych magicznych 40 stopni nie przekroczyła. Do piątkowej nocy miała jeszze gorączkę. No i odpuściło!!! Pani doktor była nawet zadowolona, że nie poszłam od razu w antybiotyk doustny. Niestety wyszło też jakieś zapalenie spojówek i we wtorek jechałyśmy do przychodni po receptę na neomecynę i oxycort A na noc.
Poprzedni tydzień Agnieszka nie miała zajęć i była naprawde zmęczona. Dopiero od poniedziałku zaczęliśmy rehabilitację, na szczęście ciocia Karolina i wuja Mirek byli wyrozumiali. Po południu tata niosąc Agnieszkę naryszył jej ząbka, górną jedynkę. Niestety górne zęby są wrośnięte w dziąsła i bez krwawienia się nie obejdzie. Jednak Agnieszka sprawiała wrażenie, jakby jej to wcale nie bolało. Bardziej mnie przeraziło pozbywanie się tej części uzyębienia. No ale co zrobić, mleczaków trzeba się pozbyć. Chwilowao do dentysty  nie idę, bo wyrywanie na siłę mleczaków, które nie mają rozpuszczonych korzonków, byłoby dla mnie zbyt brutalne, a z kolejną narkozą poczekamy sobie jeszcze.
~~~~~~~~~~~~
Powiem szczerze, że nie wiem jak się odść do ostatnich doniesień blogowiczów, dotyczących lustrowania blogów i kontroli prezentów otrzymanych od ludzi, którzy wysłali misia dziecku z własnej i nieprzymuszonej woli. Zwyczajnie z dobrego serca, chcąc sprawić odrobinę radości w już i tak trudnym życiu dzieci chorych i niepełnosprawnych.
Okazuje sie, że znalazło się kilka „życzliwych” osób, które zwróciły uwagę odpowiednich urzędów na takie właśnie fakkty. Rodzice dzieci, którzy najczęściej nie prosiły o rzadne prezenty odpowiadają teraz przed tymi urzędnikami i tłumaczą się z podarowanego misia, kredek, plasteliny, czy bloku rysunkowego!!!!
Szczerze mówiąc wystraszyłam się i zaczęłam w myślach analizować swoje wpisy, czy ja kiedyś prosiłam o pomoc materialną i czy za to odpowiem. Zaczęłam się zastanawiać, czy nie zamknąć bloga i udostępnić tylko dla osób chętnych do jego czytania… Zgłupiałam jednym słowem!!! Czasami proszę o pomoc, nawet nie dla Agi, dla jakiegoś innego potrzebującego dziecka i co? Mam czuć się jak przestępca??? Chyba coś jest nie halo w tym wszystkim… Wychodzi na to, że nie wolno prosić o pomoc, nie wolno nawet napisać, że coś potrzebuję dla Agnieszki, bo może zostać to uznane za wyłudznie korzyści materialnych… To jest forma naszego dziennika, pamiętnika… To nie jest lista naszych potrzeb,bo są one duże i każdy czegoś potrzebuje… Jednak żeby zaraz zostać przestępcą??? Ech…

Więcej przeczytacie na blogu Babci Gosi, czy też autystycznej Zosi. Linki z prawej strony!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~