Jest lepiej /30 września 2008/

Moja kochana Elwi, rozbawiłaś mnie swoim komentarzem. Masz rację, nie mamy szczęścia do neurologów. Teraz jestem umówiona do Piły. Zobaczymy, Pani doktor bardzo polecana i chwalona. Mam nadzieję, że się uda. EEG Agi miała zrobione i dzięki temu na czas wykryto stany padaczkowe. Teraz zależy mi na rezonansie albo tomografi. Niestety jest totalna blokada i nikt nie chce nas wysłać. Zobaczymy w Pile. Napisz do mnie i nie musisz nad niczym się zastanawiać, nie jestem aż taka straszna. Spoko. I już nie beczę. Generalnie kiepski weekend miałam.
A dzisiaj mieliśmy dogo rehabilitację, więc z Daną sobie pogadałam na maksa. To bardzo mądra kobieta. Pewnie się powtarzam, ale uwielbiam z nią rozmawiać i czekam na te zajęcia prawie tak samo jak Agi. Najzabawniejsza była sytuacja z Agi, kiedy Dana ją rehabilitowała na piesku, a ja z Asią ustalałam na którą jutro i kto przyjdzie. Padały słowa pójdę, przyjdę, pojadę. Agi zaczęła się denerwować i płakać. Kurcze w zasadzie nie wiem czy to takie zabawne, bo jak tak dalej pójdzie to bez niej nie ruszę się z domu! Musiałam podejść do niej, pogłaskać, ucałować i zapewnić, że nigdzie nie idę. Wtedy się uspokoiła.
Na razie kochani nie rezygnuję z pisania bloga. Spokojnie. Widać źle to ostatnio ujęłam. Jeżeli chcecie krytykujcie. Niech jednak coś z tej krytyki wynika. Niech ona mnie czegoś nauczy. Lubię pisać tego bloga i czytać wasze komentarze. Z wielką radością dzielę się z Wami takimi wielkimi wydarzeniami jak potwierdzenie u okulisty, że Agi może widzieć! Tym bardziej, że jeszcze 3 tygodnie temu nie było tego widać. Generalnie dno oka było blade, a w prawym oczku blizna zasłaniała dostęp światła. Teraz wszystko się wygoiło. Żeby tylko ten mózg zaczął prawidłowo funkcjonować! Ten okulista to chyba jedyny specjalista, który nam pomógł. Panie doktorze, dziękuję Panu i nigdy się nie uda mi odwdzięczyć!!!
Agunia fajnie jak patrzysz na mamusię!!!