Jesteśmy gotowe i jedziemy! /22 kwietnia 2014/

Nerwowy nastrój towarzyszy mi od kilku dni. Przygotowania do świąt, a do tego wszystkiego przygotowania do turnusu i załatwianie karetki do Warszawy. Wszystko to musiałam zrobić teraz, bo później nie będę miała na to już czasu.
Święta szybko minęły, Agniesia w niedzielę bardzo płakała i niestety nie mogliśmy zabrać jej do dziadków w odwiedziny. Pojechaliśmy sami, a Agusia pod czujnym okiem cioci. Wczoraj w świetnej formie, spacerowałyśmy na świeżym powietrzu. Agnieszka szczęśliwa. A dzisiaj… Dzisiaj to samo co w niedzielę. Spięta tak, że nie mogłam zdjąć jej bluzki, bo miałam problem ze zgięciem jej głowy. Moja mała księżniczka była tak zdenerwowana i nie mogła się uspokoić. Karolina przyjechała już koło 10 i ponaprawiała trochę kręgosłup, stawy biodrowo -krzyżowe, jednak nie to było powodem jej napinania się. Powiedziałabym, że przez to napinanie się spowodowała kolejne kontuzje. A no właśnie, w piątek Agnieszka także płakała i spinała się, a ja nie wiedziałam co jej jest. Do tego pojawiła się masa wydzieliny i na końcu 37 temperatury. Niby niewiele, ale złapałam za telefon i zadzwoniłam do naszej Pani doktor. Zrobiłyśmy morfologię, CRP i badanie moczu. Wszystko w normie, na szczęście. Może te jej spięcia spowodowane są faktycznie bólami wzrostowymi? Wszystko to powoduje, że panikuję i cały czas myślę, jak Agnieszka poradzi sobie na tak licznych zajęciach.
Złożyłam wniosek o karetkę. W czwartek rozmawiałam z Panią z NFZ w Pile. Długo i cierpliwie tłumaczyłam, prosiłam, przekonywałam, żeby nam przyznali teraz tą karetkę, a potem już przeniesiemy się do Poznania. Agnieszka ma umówiony zabieg u dentysty i nie chciałabym z niego rezygnować. Do tego nie mogę jej wyrwać górnej dwójki, bo stały ząbek zaczyna się przebijać, a mleczak twardo siedzi. W końcu Pani do mnie zadzwoniła i poinformowała mnie, że Piła wydała pozytywną decyzję, teraz musimy czekać na decyzję z Poznania. O decyzji dowiem się dopiero po powrocie, chyba, że uda mi się tam dodzwonić wcześniej. Pozostało mi cierpliwie czekać i wierzyć, że Piła dobre argumenty we wniosku podała
Bieganina przy pakowaniu, gotowaniu zupek dla Agnieszki, pranie, prasowanie, kupowanie… Dramat… Czuję się jakbym pierwszy raz na tak długo z Agnieszką jechała. Teoretycznie wszystko mam spakowane, albo też uszykowane. Już nie mam tego problemu, że mam za dużo bagażu, przyzwyczaiłam się. Jak wyjeżdżamy na 3 dni, mam tylko jedną torbę mniej. Trzeba zabrać odpowiednią ilość pampersów, cewników, rurki tracheo, foleye, leki, zupki, mleko, jogurty i oczywiście ciuchy, kosmetyki, ręczniki, koc…itp…itd… A ja ciągle mam wrażenie, że czegoś zapomniałam… Dojdzie do tego, że z przyczepką będę musiała jechać. Mam na dysku zapisaną listę tego, co muszę zabrać, jedynie modyfikuję listę w zależności od rodzaju wyjazdu. Uwierzcie mi, to się przydaje, nie zapominam najpotrzebniejszych rzeczy. No i jeszcze farelkę muszę zabrać, żeby wykąpać mojego zmarzlucha.
Dzisiaj jeszcze weszłam do Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej, żeby umówić się na termin badania. Termin mamy wyznaczony na 4 lipca, godzina 8 rano. Niby to tak odległy czas, ale obawiam się, że nim się obejrzę, będziemy po badaniu.
Kochani, jeżeli będę miała możliwość, jak zawsze wrzucę jakiś wpis, co u nas słychać i jak Agnieszka sobie radzi. Jednak nie wiem, czy uda mi się połączyć z netem. Oby tak
Przytulam wszystkich gorąco i życzę samych pięknych dni