Szczepienie. /6 sierpnia 2008/

Kochani witam Was serdecznie. Ostatnio jakoś dziwnie burzliwie się tu zrobiło. To dobrze. Oznacza to, ze są osoby, którym mogę zaufać i na których mogę liczyć. Napisałam jednak na ten temat już wszystko, mogę jedynie dodać kolejne podziękowania. Z przyjemnością wracam do niektórych komentarzy. A poza tym, może te osoby nauczą się czegoś od nas. Może potrzebują kilku słów, żeby pomogły im zobaczyć świat naszymi oczami.
Coś ostatnio nie mogę się pozbierać. Jestem tak zakręcona, ze wczoraj pojechałam do przychodni z Agi i nie zabrałam ssaka! Dobrze, że byłam samochodem! Żeby było zabawniej, okazało się, że Pani doktor pozmieniały się plany i nie było jej w przychodni tylko była w terenie. Szczepienia nie było!
Wcześniej Agi miała pieska. Ja oczywiście zaspałam, ledwo zdołałam się wygrzebać! Przyjechała Dana z Mają. Maja mnie zaczepiała, psina jedna. Tak mi wydzwoniła głową w krtań, że później pół dnia czułam ból. Zapomniałam już, jak to jest się bawić z takim dużym pieskiem i ile ona może mieć siły. Ale za to nauczyłam się „obsługi” Mai. Szczekała na moje polecenie. Agi była wczoraj trochę spięta, ale jak się rozluźniła to zaczęła zginać łokieć. Paluszki ma też luźniejsze, dłonie bardziej otwarte, a palec od prawej nogi opada w dół. Maja wylizała Agi rączki i nóżki. Za to ja w międzyczasie pogadałam sobie z Daną. To jest super kobieta. Rozumie nasze problemy i potrafi wczuć się w nasze położenie. Chociaż swoją drogą nie chciałabym się jej narazić! Cieszę się, że Cię poznałam Dana!
Po południu był masaż, a jak Arek wrócił,  pojechałam na moment do Madzi. Ona też nie bardzo może się pozbierać. A tyle ma do załatwiania. Jeszcze 24 dwie loterie w jednym dniu. Ale na jedną obsługa załatwiona! Na drugiej też sobie poradzą. A ja dojadę później, bo akurat mam wyjazd do neurologa z Agi. 
Dzisiaj znowu pojechałam do przychodni. Jednak tym razem wszystko ok. Pani doktor była. Posłuchała bestyję i orzekła że zdrowa, można szczepić!. W końcu zrobiłyśmy to szczepienie, które miała mieć na 1,5 roku. Agi była dzielna. Trochę się spięła, jednak nie płakała. Robiła tylko wielkie oczy, kiedy słyszała płacz innych dzieci. Po powrocie stwierdziłam, że Agi jest naprawdę ciężka. Byłam taka skonana, jakbym nie wiem co robiła! No tak ale Agi, ssak i torebka, prawie 20 kg. Jest co nosić! Koło 15 przyjechała Pani Asia, świeżo po lekturze naszego bloga. Zbulwersowana i zaskoczona. Po cichu mogę powiedzieć, że bioderka Agi troszkę się poprawiły. Nie strzelają tak i są miękciejsze, ale cicho sza, żeby nie zapeszyć! Zgłaszaja się pierwsi chętni z karnetami na masaże. Obiecała, że jeszcze kilka zafunduje. Superwomen!
Wieczorem zrobiliśmy kąpiel bąbelkową. Agi troszkę się spinała i denerwowała, ale nie było źle. Wkrótce znowu się wykąpiemy. Muszę skądś załatwić taką matę, bo trzeba oddać tą Madzi. Jeszcze nic nie mówiła, ale co za dużo to niezdrowo!
Pozdrawiam gorąco wszystkich z Naszej Klasy, którzy nas zaprosili i wspaniałe forumowiczki z Baby Boom!
Wszyscy kochają Agi!