Agi nas zaskakuje!!! /27 sierpnia 2008/

Długo zastanawiałam się, czy napisać wam na blogu o tej wizycie u bioterapeuty. Obawiałam się po trosze napływu komentarzy ganiących moje postępowanie. Wiem, powiecie pewnie, że nie powinnam się przejmować, brać tego do siebie i przede wszystkim, nie tłumaczyć się. Zależy mi jednak na tym, abyście zrozumieli i odrobinę chociaż, wczuli się w moją sytuację. Wizyta u osoby, która nie robi krzywdy Agi, a generalnie w naszym mieście cieszy się dobrą opinią, nie powinna zaszkodzić ani Agi, ani mi. Owszem, zareagowałam łzami. Spodziewałam się jednak usłyszeć coś innego. Rozczarowanie boli chyba najbardziej. Nie chcę przed wami ukrywać swego postępowania. Nie robię nic złego, więc moja decyzja była jedna. Opiszę wizytę u tej terapeutki.
Najdziwniejsze jednak w tym wszystkim jest to, że czuję się dobrze po tej wizycie. Rozpacz jakoś gdzieś przycichła, siedzi sobie w kąciku mojego serca. Da o sobie znać w odpowiednim czasie. Ta Pani dała mi jakąś iskierkę, maleńka iskierkę nadziei, że jeżeli będę mocno kochać Agi, modlić się o nią i w dalszym ciągu pracować z naszymi kochanymi Paniami, to ona wróci. Może trudno zrozumieć wam moje słowa, ale dowiedziałam się, że Agi jest szczęśliwa. A dzisiaj, jak napisała Pani Asia, Agi udowodniła, że tak jest.
Podczas dogoterapii, Agi po raz pierwszy zaczęła się psocić Danie. Uciekała jej z rąk, przyjmując swoją ulubioną pozycję wygięcia w pałąk z głową w dół. Miała oczywiście przy tym bardzo zadowoloną minkę. W pewnym momencie, w zasadzie już przy końcówce zajęć, Dana położyła Agi głowę na szyi Mai. W tym momencie, Agi otworzyła szeroko oczy, spojrzenie się jej rozjaśniło i zaczęła się rozglądać na boki i przyglądać się nam, tak jakby odzyskała wzrok, świadomość. Skończyło się to łzami wzruszenia u Danki. Do tego Agi leżąc na boku, odwracała się do mnie, jak opowiadałam jej, że kiedy pojedziemy do Piły to wjedziemy do cioci Eli i Czarusia w odwiedziny. Na słowo Czaruś, Agi zareagowała, jakby wiedziała o kim mówię i bardzo się ucieszyła. Na szczęście udało nam się rehabilitację umówić też na ten sam dzień. Trzeba kontynuować stymulację! Przez cały czas po dogo, Agi była ożywiona i śledziła wszystko wzrokiem. Przy piosenkach z jej ulubionych zabawek, reagowała wzrokiem i podnosiła ręce do góry.
Pani Asia też była zaskoczona. Jeszcze jej w takim stanie nie widziała. Ja z reszta też nie. Całe zajęcia Agi miała rozluźnione ręce, nadgarstki, paluszki, a nawet łokcie odrobinę dały się zgiąć. Pani Asi Agi oczywiście też nie darowała. Tym razem próbowała stawać na nóżki, a ona próbowała ją usadzić sobie na kolana.
Poszliśmy z Agi wieczorem na krótki spacerek i zakupy przy okazji. Wyobraźcie sobie, że maluda zaskoczyła nawet tatę, który w markecie wziął ją na ręce, bo śledziła każdy towar na półce i musiał jej pokazać to z bliska.
Nie wiem co się dzisiaj stało i czy to był tylko jednorazowy przypływ świadomości, ale bardzo mi się to podobało.
Dzięki mojej Agi otaczają nas naprawdę sami dobrzy ludzie. Ci którym na nas zależy, właściwie to na Agi, zawsze znajdą chwilę, żeby przekazać nam dobre słowo. A to, jak wcześniej pisałam, bardzo wiele. Może to Wasze modlitwy sprawiły, że moja Agi była dzisiaj właśnie taka? Wasza bezinteresowność i dobre serca to naprawdę wspaniała sprawa. Dziękuję.
Guńka, proszę, jutro się uśmiechnij do mamy!