Bogusia o wielkim sercu!! /27 sierpnia 2008/

Dzisiejszy dzień tak szybko upłynął, że trudno powiedzieć, co ja nawet zrobiłam. Dzisiaj przyjechała do mnie Pani z opieki na wywiad. Magda, mnie zgłosiła, ze przydałaby nam sie pomoc. Wiecie, podobno coś nawet nam przysługuje, ale jakoś tak, zawsze mi się wydaje, ze inni mają gorzej, a jak ja skorzystam z ich pomocy, to dla bardziej potrzebujących nie będzie. W sumie długo rozmawiałam z tą Panią, skądinąd, bardzo sympatyczną. Zachwycała się naszą Księżniczką, wypytywała i notowała. Pytała co nam najbardziej potrzebne. Nie umiem określić co najbardziej potrzebujemy. W momencie, kiedy nam coś jest potrzebne wtedy myślimy jak to kupić, albo zdobyć. Człowiek nie odczuwa tak tego co potrzebuje, jeżeli wszystko na bieżąco sie kupuje. Nie mogę sobie pozwolić na to, żeby zabrakło mi czegoś dla Agnieszki. Najwyżej nie zapłacę jakiegoś rachunku w terminie, ale dla Agi musi starczyć! Pani obiecała postarać się o jakąś pomoc finansową i może jakieś ciuszki dla Agi na jesień. Tylko ciuszki ślą mi kochane e-ciotki z Babyboom. Pani była zafascynowana dogoterapią. Bardzo ją to interesowało. Na początku widziałam ewidentne skrępowanie czy zapytać, czy nie będzie nietaktem i rozdrapywaniem ran. Jednak sama zaczęłam mówić i tak kobietka przełamała się i też się dopytywała. Trzeba pytać i nie krępujcie się pytać. Nie ma głupich pytań, sa tylko głupie odpowiedzi. Ktoś mądry to kiedyś powiedział, miał rację. Tak jak kiedyś pisałam, skąd zwykły, szary człowieczek, ma wiedzieć, co to jest śpiączka, jak wygląda rehabilitacja, jak wygląda dogoterapia. Ja też tego nie wiedziałam. Cały czas się uczę.
Była Pani Asia. Zachwycona ciągle stanem Agi, która w dalszym ciągu rewelacyjnie rozluźniona, śledziła każdy mój krok. Dowiedziała się jak ma rehabilitować Agi, aby zachęcić ją do powrotu. Na razie to działa. Agi jest bliżej! Wasze modlitwy i myśli jej pomagają trafić do domu! Proszę róbcie tak dalej!
Może razem nam się uda!!!
Dzisiaj przyszła do nas paczka od wspaniałej mamy przecudnej Oliwki, która jest Aguli rówieśnicą. W tej paczce był śliczny różowy piesek dla Agi, który dała jej Oliwka. Ale nie tylko. Wyobraźcie sobie, ze Bogusia z mężem postanowili nam pomóc. Przysłali nam swoją matę ozonową, którą kupili kiedyś dla Oliwii, ona jednak bała się wejść do wody, gdy mata była włączona. Na szczęście Agi się nie boi.

Bogusiu, jesteście cudowną rodziną, i wasza piękna córeczka ma wspaniałych rodziców!!!

Jutro wypróbujemy naszą nową matę. Podarowana z dobrego serca, musi Agi pomóc dwa razy tak mocno! Szkoda, że Bogusia mieszka tak daleko. Może kiedyś uda nam się spotkać, bo po rozmowie telefonicznej wydaje mi się, że zaprzyjaźniłybyśmy się.
Ostatnio rozmawiając z kilkoma osobami, zauważyłam, że boją się przy mnie wspominać, o tym co ich zdenerwowało i stanowi dla nich problem. Uważają bowiem, że problemy moje są tak wielkie, że ich przy tym to nic. To nieprawda. Każdy problem jest istotny, tym bardziej jeżeli spędza sen z powiek i nie daje o sobie zapomnieć. Niech to będzie nawet zepsuty samochód. Ja się zmieniłam, ale nie aż do tego stopnia, żeby bagatelizować tego typu kłopoty innych ludzi. Poza problemami, o których wszyscy wiecie, ja w dalszym ciągu prowadzę normalne życie i też borykam się z tymi, nazwijmy to „małymi problemami”. Pokłócę się z mężem, zepsuje się komputer, przypalą się ziemniaki, wypiorę ubrania z paczką chusteczek higienicznych, zapomnę czegoś ważnego kupić. powiecie, że to są błahe problemy. A próbowaliście kiedyś wyczyścić 10 t-shert-ów z paprochów od chusteczek? Albo doszorować przypalony garnek? A wyobraźcie sobie człowieka z takim nałogiem komputerowym jak ja ostatnio i nie mogę nawet sprawdzić poczty!! Tragedia.
Takie „małe problemy” trzymają nas w stanie jakiejś równowagi psychicznej. Dzięki temu wiem, że jeszcze żyję, że zdarzają mi się taki normalne rzeczy, jak wam. I jeżeli ktoś ma ochotę sobie ze mną o tym porozmawiać, nie krępujcie się. Większego doła mieć nie można! A taka rozmowa odwraca uwagę od tych ważnych dla mnie spraw.
Dziękuję, że ze mną jesteście. Dziękuję, że mi pomagacie.
Agi, obudź się i powiedz ładnie dziękuję!