Aginek z obkładem pasztetowym! /5 kwietnia 2009/

Kochani, czas ostatnio ucieka jak szalony. Cieplutkie dni pozwalają nam spacerować i cieszyć się ze słoneczka! Agunia uwielbia nasze wypady na miasto, a moje zakwasy w stawach już zaczynają przemijać. No i muszę powiedzieć, że dzisiaj rano pierwszy raz mogłam się (prawie) bezboleśnie przeciągnąć!!! Ekstra! A te zakwasy, to niestety nabytek po zimie. Najczęściej jazda samochodem, a jak pieszo to biegiem i to niedaleko. Teraz jest cieplutko, no i jesteśmy mobilne. Najfajniejsze jest jak znoszę Agunię do wózka. Maluda nie jest pewna czy jedziemy autem, czy też pędzimy do samochodu! Dopiero jak wkładam ją do wózka uspokaja się. W sobotę było tak pięknie, że nawet czapeczkę mogliśmy zdjąć z główki i rozpiąć kurteczkę, a kocykiem to tylko nóżki owinęłam. W końcu moja maleńka księżniczka jest mało ruchliwa. A tak się rozglądała na wszystkie strony, tak w oczy mi się patrzyła jak tylko się nad nią pochyliłam… aż chwyta za serce. Ściska człowieka w dołku, że ona nie może wyjść z tego wózka i nakarmić tych pięknych łabędzi nad jeziorkiem. Tego uczucia nie pozbędę się nigdy, no chyba, że stanie się cud…
Piątek dosyć stresujący miał tatuś Aguni. Zostawiłam pieszczochy razem, a ja pojechałam na zakupy, ale najpierw wskoczyłam do firmy, do siostry. Nawet nie zdążyłyśmy sobie dobrze pogadać, a tu telefon, że Aguni zatkała się rurka tracheo i Arek nie może jej odessać. Dobrze, że policji nie było, bo 80 pędziłam przez miasto. Brama jak na złość zamknięta i biegiem na górę. Zajęło mi to może 2-3 minuty, ale dzielny tata poradził sobie. Akurat chwilkę przed moim wpadnięciem wyciągnął zaschniętą wydzielinę! Po drodze tylko zadzwoniłam i wydałam szybką instrukcję co ma robić. Na szczęście sam na to wpadł. Chyba z 2 ml soli jej nalał do rurki! Ale na szczęście udało się! No i jak ja mam Aginka na dłużej z kimkolwiek zostawić? Żeby jeszcze ona buzią czy noskiem potrafiła powietrze wciągnąć. Wypuścić potrafi, wychodzi z tego takie rzężenie, gulgotanie. ale nauczyła się. Praca (a tak z boku patrząc znęcanie się) taty nad córeczką. Jednak tylko tak można wyćwiczyć odruch oddychania. A chcielibyśmy pozbyć się rurki kiedyś.
W czwartek mieliśmy dogoterapię. Była troszkę inna od pozostałych, bo tym razem pieski pracowały fizycznie. Podejrzewam, że ta ich praca była dla nich nie tylko przyjemna, ale i smaczna! Agunie odwiedziły dwa psiaki: Montana i Maja. Agunia leżała na kocyku, a psiaki pracowały…jęzorkami!! Agiś poddawana była bodźcom, najpierw zimny pasztet na skórę, a potem ciepły, łaskoczący języczek (albo jęzor). Maja zajmowała się stópkami, a Tanula rączkami, chociaż nietylko. Tana to taki pieszczoch, że lizała Agi jak tylko miała dostęp i Pani nie zauważyła. Tak się cieszyła z przyjazdu do Agi, że piszcząc pędziła do nas po schodach przed Majunią! Wrzucam Wam kilka fotek, a film będzie może później. Jest nakręcony, tylko trzeba go rozpracować. A jest na co popatrzeć, nawet nagrałam pożegnanie z pieskami, czyli szczekanie i całus od całuśnej Tany.
 Mała Tana wylizywała rączki

  Duża Majka obgryzała paznokcie od nóg

  No a Pani musiała na końcu rozgonić towarzycho, bo i bez obkładu by Aginka zjadły!

 Aguś, fajna ta zabawa z pieskami, ale kiedy to Ty im pokażesz kto tu rządzi? Kocham Cię Skarbeńku!!!