Tortury! /1 kwietnia 2009/

Nasza krew też doszła do laboratorium. Wczoraj dzwoniłam do Warszawy i rozmawiałam z Panią Agnieszką. Już jest nawet przygotowana do analizy. Kurcze, ulżyło mi bo bałam się po tym jak przeczytałam, o przygodach z krwią Kajtusia. Ulżyło mi!
Wczoraj nasłuchałam się o tym jak to „upasłam” moją małą Królewnę :). Po raz pierwszy od dawna odwiedziła nas ciocia niania. Nie mogła się nadziwić. A tak w ogóle to dom był pełen samych miłych gości! Przyszła też Dagmara, która Aginka nie widziała już kilka miesięcy. Dagmara załapała się na rehabilitację, bo nasza Asia przyszła troszkę wcześniej. Jak ja kocham naszych rehabilitantów! Przynajmniej nie jest nudno!!
Dagmara zobaczyła postępy Agusi przy ćwiczeniach. Najszybciej obserwują to osoby, które długo jej nie widziały. Dagmara była pod wielkim wrażeniem Agusi. Duża i o wiele bardziej mniej spięta, bardziej ruchliwa. Ja czasami na nią patrzę i wydaje mi się, ze nie ma najmniejszych postępów!
W ostatnią niedzielę, Arek bawił się z Aginkiem i tak bezwiednie do niej powiedział „no dalej, popsoć się tacie, podnieś rączkę”. Niby nic, a mi zrobiło się tak smutno, tak miękko. W poniedziałek na spacerku też patrzyłam na dzieci w wózkach i zastanawiałam się jaka byłaby Agi teraz. Jakby to wszystko nas nie spotkało. Wiedziałam, że na pewno nie jeździłaby w wózku. Na pewno chodziłaby na nóżkach! Właściwie jak ją pamiętam, to pewnie biegałaby śmiejąc się ciągle. Ech, życie…
Dzisiaj Paweł masował Agi. Robił jej ramionka i bardzo ją bolało. Była spięta i płakała. Puściłam jej jedną piosenkę. Agnieszki piosenkę! Tak, Agi ma swoją piosenkę: „Kolorowe sny” słowa, muzyka i wykonanie: Aleksandra Daukszewicz! Przepiękna piosenka. Puściłam Agusi piosenkę i zaczęła się uspokajać. Pawłowi trudno było uwierzyć w jej reakcję. Za każdym razem Agunia świetnie na nią reaguje. Rusza buzią przy refrenie jakby śpiewała: „kolorowe sny, jeszcze oczu nie otwierać, kolorowe sny, choć przez chwilę jeszcze spać…” Jakby ktoś wiedział jak wrzucić na bloga piosenkę, poproszę o instrukcje. Chciałabym, abyście wszyscy mogli jej posłuchać!
Dzisiaj postanowiłam sobie zaszaleć. Poszłam do Asi na masaż. Mój kręgosłup ostatnio jakoś dosyć intensywnie się tego dopominał. Jednak nie zdawałam sobie sprawy, że nasza kochana Asia z taką precyzją potrafi znaleźć wszystkie bolesne miejsca. A troszkę ich było. Coś tam utyskiwała na mnie, że nie mam jęczeć, ale kto by się przejmował? Do tego Asia zastrzegła, że po zabiegu nie wolno przez dwa dni dzwonić do gabinetu! Nie wolno mi się jej wyżalić jaka to niedobra jest, to sobie poczyta :). A tak swoją drogą, to mam nadzieję,, że Agiś tak nie cierpi jak mamusia dzisiaj! Teraz wiem, czemu przy piersiowych mięśniach Agi tak się napina. Boli jak diabli, jeszcze teraz! Szczerze mówiąc, to nie zdawałam sobie sprawy, że skutki opieki nad Aginkiem są już tak boleśnie odczuwalne. Chyba na czas poszłam. Może to rozrzutność, ale ja to bardziej uznaję jako inwestycję w moje zdrowie. Jest ono potrzebne do opieki nad Agi. Dziękuję, że mam tak dobrą rehabilitantkę, która potrafi zająć się i moją małą Agniesią i jej mamą! Kochana jesteś Asiu! Życzę wszystkim mamom i ich pociechom takiej opieki jak ma Agi.
Agniesia coraz jawniej daje znać czego potrzebuje. Co chce od nas. Dzisiaj po raz kolejny dopominała się w bardzo wyraźny sposób zabawy z tatą. Wieczorem, chociaż parę chwil, ale zawsze się bawią razem. Także tatuś musiał spełnić oczekiwania córeczki, nawet po kąpieli! Pół godziny wygłupów i wystarczyło.
Aguś, mamie już tyle razy śniło się, że się budzisz. Może czas już nas zaskoczyć? Kocham Cię skarbie!!