Basta! /18 czerwca 2010/

Myślę, że czas już chyba odpuścić. Ma Pani rację. Może Pani napisać co o mnie myśli. Może i jestem do bani. Wbrew oczekiwaniom wielu osób nie opisuję całego swojego życia ze szczegółami. Staram się opisać codzienność moją i Agniesi. Jednak widzę, że nie ma to obecnie sensu. Do tej pory nikogo nie obraziłam.
Mówi Pani, że ma prawo mi nawtykać. Tak samo czytelnicy mają prawo powiedzieć co myślą o Pani komentarzu. Nie skasowałam żadnego negującego mnie komentarza, nie kasuję broniących mnie komentarzy. Więc nie wiem, kto tutaj się bardziej oburzył. Już tłumaczyłam, że nie oburzyłam się, tylko zrobiło mi się przykro. Na błędach człowiek się uczy i konto prywatne na blogu było jednym z nich. Było ono niespełna pół roku.
Co do pedofili, to chora wyobraźnia może uznać za zachęcające zdjęcie dziecka nawet w krótkich spodenkach. Nagich zdjęć córki nigdy nie zamieściłam. Ma zawsze pozakrywane części intymne. Proszę mnie tu nie obrażać. Jedno zdjęcie kiedyś usunęłam, bo ktoś sobie pomyślał, że Agi rehabilitowana jest na golasa. I kto ma tu chorą wyobraźnię?
Dzięki temu blogowi przekonałam się jak wspaniali potrafią być ludzie. Przekonałam się też jak okrutni potrafią być. Na szczęście to pierwsze przeważa nad tym drugim. Poznałam wiele wspaniałych, wrażliwych i mądrych ludzi. Ludzie Ci stale są ze mną w kontakcie i potrafią jakoś wesprzeć, dać kopa do działania… Nie zapominam też o pomocy materialnej i finansowej. Każdy gest, każde ciepłe słowo z Waszej strony jest dla mnie czymś wielkim. Na każdy meil odpowiadam szczerze. Wciśnięcia przycisku „delete”, byłoby najprostsze. Jednak blog ten kosztował mnie dużo pracy. Wiem, że kilka osób znalazło dzięki niemu pomoc. Widać nie interesuje Was zdrowie mojej córki. Większą sensację budzi fakt, że udało mi się jakoś wykaraskać z kłopotów. Otóż nie, nie udało się. Nie mam pieniędzy na rehabilitację, samochód muszę spłacić, zebrać na kolejny turnus. Może mogłabym i poruszać się autobusami, albo pociągiem. Niestety, możecie sprawdzić w necie. Wągrowiec systematycznie odcinają. Żeby dojeżdżać do pracy, ludzie musieli kupować samochody. Taksówki są trzy – koszmarnie drogie, miejskie prawie nie jeżdżą, trasa na Poznań ciągle w remoncie, a do Piły bardzo mało autobusów jeździ. Teraz właśnie weszłam w kolejny etap „zaciskania pasa” Chciałam zwyczajnie cieszyć się z Wami, że samochód będę jednak miała, ale przeliczyłam się. Znowu czegoś się nauczyłam.
Dziękuję wszystkim za pomoc, mam nadzieję, że nikogo nie uraziłam. Jednak jeżeli ktoś mi coś zarzuca, mam prawo się bronić. Wytłumaczyłam się z konta prywatnego na blogu, w komentarzu. Jeżeli zbieram na coś to pokazuję Wam, że to kupiłam, albo byłam w danym miejscu. Wydaje mi się, że to jest odpowiednie rozliczenie.
Pozdrawiam wszystkich serdecznie. Wystarczy już tego darcia kotów, bo nie ma o co. A to, że napisze że kocham swoją córkę… Naprawdę Wam tak przeszkadza?