Coś boli /10 lipca 2013/

Od dwóch tygodni Agnieszka jest niespokojna. Zaczęło się już w ostatnim tygodniu roku szkolnego. Codzienna walka przy porannym „wstawaniu”. Bunt, łzy i spięcie. Teraz pojawiły się duże łzy i mocniejsze spinanie się. Jednak bywają momenty kiedy Agnieszka leży i płacze, a ja zwyczajnie nie wiem co robić. Na dworze Agnieszka niby jest zadowolona i szczęśliwa, ale przychodzi moment, że żadna pozycja w wózku, czy na leżaku jej nie odpowiada. Spina się, denerwuje, a czasami nawet płacze. Najczęściej kończy się na kolanach u mamy i wtedy najłatwiej ją uspokoić.
W poniedziałek po urlopie miała być już ciocia Asia, ale niestety, nie była. Był wujek Mirek. Jednak Agnieszka miała w fatalnym stanie kręgosłup i ta wcześniejsza walka z nią… Wiedziałam, że Mirek może sobie nie dać rady. Zadzwoniłam po ciotkę Karolkę i przyjechała we wtorek. Najpierw myślała, że to od upadku, ale nie tak bezpośrednio. Agnieszka ma jakieś stłuczenie, które ją boli i spinając się z bólu sama sobie robi krzywdę. Jednak oglądając ją dokładnie doszła do wniosku, że to coś innego. Agnieszka urosła. Pojawiły się problemy z barkami. Jeżeli dobrze zrozumiałam, to moje dziecko wystawia sobie obojczyk, a to boli jak diabli. Prawe ramię udało się bez większych problemów wstawić. Z lewym pojawiły się problemy. Teraz byłoby jasne, dlaczego Agnieszka nie chce leżeć na tym boku. Do tej pory to była jej ulubiona pozycja. ramię było spuchnięte. Wysłałam mamę do cioci, po sąsiedzku po kapustę i zwyczajnie zrobiłam jej okład z liści. Później smarowałam altacetem. Wczoraj na dworze było to samo. Najpierw super i ładnie, a potem nerwy i kolana mamy.  Próbuję się dodzwonić do naszej neurolog. Może trzeba jej podać jakiś środek na zwiotczenie? Może musimy wrócić do sirdaludu? Może depackina jest za słaba? Ja już nie wiem co robić. Wczoraj prawie płakałam z Agnieszką, bo nie wiedziałam jak jej pomóc. Kombinezon dopiero na jesień. Mam nadzieję, ze te bóle szybko ustąpią i obejdzie się bez środków dodatkowych…
Arek od jakiegoś czasu myślał nad ulepszeniem leżaczka kąpielowego. Każdy, kto ma taki leżaczek wie, że posiada on jedną wadę. Trzeba po dziecko schylić się do wanny. To jest dosyć znaczne obciążenie dla kręgosłupa. No i wymyślił. Otóż, kupiliśmy dwie ławeczki do wanny http://sklep.protmed.com/product.php?id_product=16 Coś takiego, tylko tańsze. Pojawiły się w Aldim za 80 zł. Kupiliśmy dwie i Arek przewiercił śruby mocując leżaczek do tych ławeczek. Jednak musiał to zrobić tak, żeby można to było szybko zdemontować. W końcu, z ławeczkami nie będę jeździła, jak zajdzie potrzeba zabrania leżaczka Pierwsza próba już się odbyła i jest super. Fakt, dziecko jest dosyć wysoko, ale jakby co, leżaczek ma pasy do wpięcia dziecka. Podnosząc Agnieszkę biorę ją na siebie, a nie muszę jej dźwigać do góry.

Wkrótce napiszę jak sprawy z Agnieszki boleściami się mają. Mam nadzieję, że wszystko dobrze się skończy. Udanych wakacji i słonecznej pogody!!!
~~~~~~~~~~~~~~
Rozmawiałam z Panią neurolog.Podobnie jak ja, sądzi, że depakina jest w porządku. Bardziej wskazany jest jakiś środek zwiotczający. Wracamy do sirdaludu. Na początek raz dziennie 1/4 tabletki rano. Mam nadzieję, że pomoże. Dzisiejsza rehabilitacja pełna bólu i strachu. Na szczęście, żebra nie były połamane, bo i takie podejrzenie padło. Zwyczajnie każdy ból u Agnieszki powoduje spięcie, a spięcie kolejne uszkodzenie i kolejny ból i tak kółko się zamyka. Muszę znaleźć jakąś przerwę w tym okręgu… Mam nadzieję, że idę dobrym torem!