Czas do szkoły!! /30 sierpnia 2012/

Dowiedziałam się w końcu jak ma wyglądać Agnieszki nauka. Okazało się, że zmian nauczyciela nie ma. Pani sekretarka była zdziwiona moim telefonem, no ale skoro miałam dzwonić, to zadzwoniłam. Właściwie dobrze się złożyło, bo okazało się, że przybyło nam godzin. Mieliśmy do tej pory 4 godziny, teraz wszystkie dzieci mają przyznane po…10 godzin!!! Strasznie dużo, jeżeli weźmie się pod uwagę niepełnosprawność dziecka. Możliwe, że dramatyzuję, ale słabo to widzę. Dla Agnieszki już te 3 zajęcia po 60 minut było dużym wysiłkiem, tym bardziej, że jeszcze półtora do dwóch godzin rehabilitacji codziennie. Z zajęć rehabilitacyjnych rezygnować nie będę, to poprawia jej zdrowie. Oj, dobrze, zobaczymy jak to będzie. Jedno wiem, teraz Pani musi wykazać się niezłą kreatywnością, żeby znaleźć zajęcia na każdy dzień.
Jeżeli dopisze nam pogoda, to w poniedziałek na 9 stawimy się w naszej szkole na uroczystość rozpoczęcia roku szkolnego. Na chwilę obecną wygląda na to, że będzie ładnie. Skończą się nasze spokojne poranki i wstawanie o 8, no trudno.
Oczko się wygoiło już następnego dnia, jednak nadal puchnie jej na zmianę raz lewe, raz prawe. Są mniej przekrwione oczy, ale nadal mi się coś nie podoba.
Rehabilitacja przebiega wzorowo, a co! Odkryłam, co mnie zachwyciło, że przy prawej stopie rozluźniło się ścięgno achillesa. Lewa stopa jest w gorszym stanie, bo niestety zawsze coś ją osłabiało. A to nieszczęsny paznokieć, a to biodro, kolanko… Ciągle coś. Na szczęście, i oby tak zostało, teraz nie ma większych problemów. Nawet ostatnio nie dokucza nam prawy łokieć, ten co to niby pękł „zawias”. Jak ja lubię jak moje dziecko nic nie boli. Agniesia jest wtedy bardziej komunikatywna. Ofuka ciotkę przychodzącą na rehabilitację, uśmiechnie się do mamy na swój własny sposób, domaga się włączenia misia, który wzdycha, podnosi łapki, śmieje się i chrapie. Nie wiem co w nim takiego jest, ale go uwielbia. Codziennie patrzy na niego podnosi ręce do góry i wzdycha. Uspokaja się jak jej włączymy misia. Zbyt często się to zdarza, żeby uznać to za przypadek.
Na moim ogródku pomidorki dojrzewają jak szalone. Słoneczniki przerosły balkon, za chwilkę można będzie się nimi zajadać. Ku mojemu zdziwieniu ozdobne słoneczniki mają blisko 2 metry! Astry zaczynają kwitnąć, pająki jak oszalałe plotą pajęczyny. Gdzie się nie ruszę, tam w jakąś się zaplączę. Jednego pająka mam odchowanego. Dzięki temu nie mam już tyle much w kuchni. W lipcu myłam okna i wyrzuciłam go na dwór. Ten jednak podczepił się i zadomowił w oknie. Pajęczynę ma na pół okna i co rusz nową zdobycz. Zwyczajnie diety nie pilnuje!! Upasł się potwornie. Nie wiem co z nim zrobić, bo teraz to już nie wygląda na miłego pajączka, a muszę okna umyć… Czas na eksmisję!!!
No to ostatni wakacyjny weekend i zaczynamy od nowa! Byle do wiosny :))) Miłego odpoczynku!!!!