Dodatkowe umiejętności /20 kwietnia 2012/

Chyba wiosna postanowiła jednak do nas zawitać! Ale cicho…bo się spłoszy i znowu będzie zimno!! Może uda się dzisiaj troszkę przewietrzyć. Chociaż na balkon wyjdziemy, bo do 14 mamy zajęcia, a potem pewnie przyjdzie ktoś na kawę. Agulek ma dzisiaj swoje święto. Dzisiaj Agnieszki, więc pewnie ciocia Danka i dziadkowie będą pamiętali. Ciacho wczoraj zrobiłam, to jest co przegryźć do kawy.
W środę rehabilitację miała Karolina. Wcześniej Mirek masował Agnieszkę. Włożył PEG-a za pasek od spodni, żeby się jej nie plątał. Karolina zabrała się za rehabilitację, poćwiczyła, ponastawiała, udając jak zawsze, że nie widzi błagalnego wzroku Agnieszki. Pojawia się takie spojrzenie w momencie kiedy Agniecha jest zmęczona. Wymownie odwraca głowę w stronę rehabilitanta i patrzy się w oczy. Zabawnie to wygląda. Moja mała słodycz… Jednak nękający Agnieszkę, są niestety nieugięci. No i na sam koniec zajęć, Karolina chwyciła za PEG-a chcąc ułożyć go na brzuszku…a tu niespodzianka „ups”. Karolina trzymała w dłoni nie tą końcówkę. Okazało się, że w czasie rehabilitacji balonik pękł i wyślizgnął się z brzuszka albo Karola go niechcący wyjęła. Cóż, nie zmartwiło to kobiety wcale. Stwierdziła tylko, że zawsze chciała zobaczyć jak to się wymienia. Jak zwykle w takich momentach zaczęłam biegać organizując wszystko co potrzebne. Foley, strzykawka z wodą, rękawiczki, nożyczki, gazik, Lignocaina A, zatyczka do Foleya… Wydawało mi się, że widać jak ręce mi się trzęsą, a zawsze mi się trzęsą, chociaż robiłam to już ładnych kilka razy. Karolka jednak stwierdziła, że przecież szybko to zrobiłam i niemal profesjonalnie, w jej mniemaniu. Chyba zacznę pobierać opłaty za pokazy Jeszcze tylko zastanawiają się jak to jest z tą drugą rurką. No ale z tą drugą to się tak szybko nie dowiedzą. Wymieniam ją wieczorem z mężem. Wczoraj właśnie wymieniliśmy. Nawet jeden oddech Agi wzięła bez rurki. A mi jak zawsze serce zatrzymało się na chwilkę, bo jak mi prychnęła, to nie mogłam włożyć rurki, więc odczekałam 3 sekundy. Długie 3 sekundy… No ale na szczęście ładnie wszystko weszło i było ok.
Człowiek, przez sytuację w jakiej się znajduje, musi robić rzeczy na które nawet patrzeć  by nie mógł. Jak to jest, że lekarz internista, pielęgniarka nie wymienią takiej rurki, ani jednej, ani drugiej. Nie mają uprawnień i nie mogą czegoś takiego robić. A ja przepraszam, mam uprawnienia? Nikt się mnie nie pytał, kazali zwyczajnie raz wymienić rurkę tracheo w przeddzień wypisania Agnieszki z OIOM i tyle. Już mam uprawnienia. W brzuszku, też widziałam raz, jak wymieniał lekarz. Od tej pory robię to sama. Nie licząc prób założenia Flocara, który miał być na dłużej. Jasne, to też jest rodzaj mojej wygody, bo musiałabym jechać z Agnieszką do Poznania na wymianę. A tak zrobię to sama. Robi tak wielu rodziców. Jak się człowiek nauczy, to nic niezwykłego. Pomoc swojemu dziecku. Zastanawiam się tylko, do czego zdolny jest człowiek, zmuszony przez sytuację w jakiej się znalazł. Jak wiele jeszcze muszę się nauczyć. Od maja zaczynam rezygnować z części masażu Agnieszki. Trwało to kilka lat, ale w końcu odważyłam się robić coś samodzielnie przy Agnieszce. Na ćwiczenia się jeszcze ni zdecyduję. Nie znam na tyle dobrze anatomii i nie umiem tak dobrze nastawiać jak nasze Somity. Masując jednak, wiem co doskwiera Agnieszce i na co ćwicząca z nią osoba ma zwrócić szczególną uwagę. Trzymajcie za mnie kciuki!!
Kochani, życzę Wam udanego weekendu!!! Przyjemności i słoneczka!!!!