Dzwoneczki /20 września 2011/

Dzisiaj rano przypomniał mi się mój dziadek. Zwyczajnie się zastanawiałam, co się stało z tym całym wrześniem, dzisiaj rano. Jego słowa, które wówczas nas rozwaliło „czym jest godzina do wieczności”. Jutro pojadę na cmentarz, zapalę świeczki na grobie dziadków.
Agniesia po raz kolejny zaliczyła biegunkę. Fakt, nie była tak intensywna jak dwa tygodnie temu, ale mnie to zaniepokoiło. Po raz kolejny w weekend, jednak w niedzielę już jej przechodziło. Koło południa zafundowaliśmy maludzie kąpiel w wannie. Ostatnio ciągle ma prysznic, więc postanowiliśmy ją wykąpać. Arek ustawił w odpowiedniej pozycji leżaczek i nalał wody. Agniecha była zadowolona. Pupcia też obszczypana była, więc dobrze jej to zrobiło. Pod wieczór wiatr się uspokoił i zrobiliśmy sobie jeszcze króciutki spacerek.
Musze przeanalizować nasze zajęcia z rehabilitacji. Już rozmawiałam z Karoliną i pierwsze zmiany w tym tygodniu będą. Mirek przyjdzie z Karoliną się podszkolić, a z tego co się dzisiaj dowiedziałam, Tomek jutro z Asią. Znaczy się, Panie wzięły się za Panów ;))) Zobaczę jak to będzie wyglądało i jeżeli nic się nie zmieni, zacznę wybiórczo podchodzić do rehabilitacji. W ostateczności zaczniemy ciąć godziny i sama zajmę się częścią ćwiczeń. Niestety nie umiem nastawić w tak profesjonalny sposób ani bioder, ani kręgosłupa. Trochę się to porozłaziło wszystko i czas się za to zabrać. Mam nadzieję, że to tylko kwestia ostatnich tygodni i mały kryzys  firmie.
Tak jak Agnieszce wzmocnił się odrobinkę kręgosłup, tak teraz osłabiły się bioderka. Nie wiem jak to rozumieć, coś kosztem czegoś, czy jak?
Nasze lekcje z Panią Halinką nadal trwają. Agniesia rano trochę zła na mnie, że wkładam ją do wózka, ale tak jest i Agnieszce i Pani Halince najwygodniej. Konsekwentnie ciocia wita się z Agniesią i jej częściami ciała, doszły do tego też włoski, bo urzekły Panią Halinkę. Po chwili ciepłych słów w stronę Agi, moja dziewczynka się rozluźnia i skupia na cioci. Mama może wtedy nieistnieć. No chyba, że najdzie ją mały głód W tym tygodniu nasze Panie kołysały się do piosenek przedszkolaków. Pani Halinka przyniosła płytę, na której śpiewają dzieci, sadzam jej Agiś na kolanach i tak sobie podrygują. Na zakończenia mama bierze Agiś na kolana, a ciocia dzwoni dzwoneczkami. Zauważyłam, że Agniesia to polubiła. Dzisiaj prawie Pani Halinka zapomniała o dzwonkach, i Agnieszka zrobiła się niespokojna. Na szczęście mama pamiętała i ciocia już od drzwi się cofnęła. Jak zadzwoniła nad uszkiem, Agi się rozluźniła. Ciekawe, czy faktycznie czekała na te dzwoneczki?
W poniedziałek będzie w użyciu kisiel i budyń. Może być ciekawie… Muszę pamiętać, żeby rano ugotować, przestygnie do przyjścia nauczycielki. Jednak Agniesia wtedy musi wsiąść w pionizator. Tylko gdzie jest ta półeczka??? No nic, trzeba poszukać. Jak to moja siostrunia mówi, jak nie wiadomo gdzie coś jest, to na pewno u nich. I tak mój wiekowy malakser miałam przywieźć i Agusiną lampę Solux. Lato i ciepełko się skończyło, więc można naświetlać i rozgrzewać przed masażem Agulinka znowu. Jak jutro pojadę na cmentarz, to i do mamy podjadę. Pozabieram następne rzeczy, może nawet uda nam się większość w końcu pozabierać?
Oczywiście moje kochane dziecko nie zapomniało jak się wciąga foleya do brzuszka. Już trzy razy musiałam jej wyciągać wodę z balonika, żeby wyjąć wciągniętą rurkę. Za to G-Tube służy jako zestaw pokazowy dla naszych rehabilitantów. Ponieważ balonik nie jest pęknięty, mam możliwość pokazania im, jak to wygląda w praktyce. Owijam ręcznikiem pęknięte miejsce i pompuję strzykawką do balonika wodę. Jakie szczęście w ich oczach, jak w końcu rozumieją, o co mi chodzi z tym balonikiem. Przy okazji tłumaczę jak wyglądają te zakładane endoskopowo. Normalnie kasować zacznę za pokazy
Kochani, miłego tygodnia. Chwytajcie ostanie ciepłe promienie słońca i do słoiczków, na smutne jesienne chwile.