EEG i śmiech przez sen /16 lipca 2008/

14 lipca przyjechała do nas Maja. Z relacji Danki po schodach tak gnała, że nie nadążała stąpać po schodach. W pokoju z radości prawie koziołki fikała. To się nazywa pies przyjaciel. Pierwsze podleciała do Agi, później się ze mną przywitała. Ona wie do kogo przyjeżdża!! Agi jak zawsze szczęśliwa. Podobało jej się bardzo. Leżąc na brzuszku Podnosiła głowę i rozglądała się zadowolona. Jak się zmęczyła to nie opuszczała głowy bezwiednie jak kiedyś, tylko spokojnie, powoli opuszczała głowę z powrotem na pieska. Ela (kuzynka) specjalnie do tego celu przywiozła mi kamerę. Nawet nauczyłam się obsługi, ale ja dopiero jestem początkujący operator i nie wiem ile udało się nagrać. Ela jeszcze jednak kamery nie zabiera, także mam czas na naukę!

Po południu pojechaliśmy do Poznania do Pani neurolog na badanie EEG. Nie wiem czy faktycznie miało coś dać, bo poprzednia Pani doktor mówiła, że takie badanie jest bezcelowe.

No ale zdecydowałam się!

Umówieni byliśmy na 19. Przyjechaliśmy praktycznie w czas. Niestety, okazało się, że Pani która miała być przed nami badana spóźniła się i to myśmy musieli czekać. Na szczęście Agi po tabletce, którą dostaje wieczorem i rano zawsze śpi dosyć twardo około 2 godzin. Badanie bowiem odbywa się podczas snu fizjologicznego. Nawet założenie czepka nie wybudziło jej ze snu, czego się obawiałam.

Agnieszka miała już dwie próby do zrobienia EEG. Pierwsza była w jednym z dużych szpitali w Poznaniu. Pani pielęgniarka w ogóle nie wpuściła nas za drzwi oddziału. Mieliśmy nakarmić Agi na korytarzu, a w zasadzie na klatce schodowej, przy wielkim worku z brudną bielizną pościelową, między dwoma oddziałami i windzie. Warunki sanitarne pierwsza klasa!! Agi nie była jeszcze wtedy w śpiączce, tylko miała takie drgawki, które nas niepokoiły. Po nakarmieniu, pani założyła Agi czepek, bidula płakała i walczyła dzielnie. To nie boli ale ona była wystraszona. No i nadszedł moment kiedy miałam ją uśpić. Dziecko wystraszone, spanikowane, a w ostatniej fazie przerażone, miało spać spokojnie!!! Popłakałam się i zrezygnowałam z badania. Wyglądało to wszystko przerażająco.

Drugie badanie miało być zrobione na Spornej w Poznaniu. Tam warunki były rewelacyjne! Tylko Agi na widok czepka dostał szału i nie było mocnych, żeby ją uśpić.

Badanie poniedziałkowe miało większe szanse powodzenia. No i udało się. Spała twardo równe pół godzinki. Tyle ile trwało badanie!

„Orzeczenie: Zapis nieprawidłowy z tendencją do lokalizacji zmian w lewej okolicy skroniowej”

Tak naprawdę nie do końca wiem co to znaczy. Są jakieś uszkodzenia, ale nieduże. Tylko co one oznaczają? Pewnie dowiedziałbym się gdyby Księżniczka raczyła się obudzić. A ona nie chce.

Wczoraj mąż zauważył jak Agi się uśmiecha szczerze przez sen. Chciał nagrać, ale już mu się nie udało złapać takiego szczerego uśmiechu. Są radosne minki ale nie uśmiech.

Już nie pamiętam jak się śmiała. Nie pamiętam jej głosu. Smutno mi. To nie jest sprawiedliwe. Dzieci nie powinny takich rzeczy przechodzić. Niestety, nie potrafię odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego jej nie uratowałam na czas. Dlaczego tak się musiało stać. Ciężko żyć z takim brzemieniem, ale dam radę. Muszę, dla niej! To mój największy skarb.

KOCHAM CIĘ AGI!

WRÓĆ DO MAMY, MAMA TĘSKNI!!!