Gdzie nie spojrzeć chandra!! /12 sierpnia 2008/

Poniedziałek nie należał do najprzyjemniejszych. Dołek jakoś sam sobie nie poszedł. Do tego wszystkiego musieliśmy jeszcze jechać do Poznania. Trzeba było zawieźć Agi na kontrolę do okulisty. Jak mi się nie chciało! Ale co robić, mus to mus. Na szczęście Danusia mogła z nami jechać, bo sama kiepsko bym się czuła za kierownicą! W ciągu dnia Marcin z mama odebrali mi lekarstwa z apteki, bo już był czas najwyższy, a ja nie miałam jak jechać, bo sezon urlopowy i apteka do 16. Do tego przyszła Żaklina i sobie trochę pogadałyśmy. Nie widzieliśmy się już chyba z trzy tygodnie. Będzie trzeba coś upiec i zaprosić towarzycho na kawkę!
Okulista był bardzo zadowolony z Agi oczek. Prawe rewelacyjnie się goi, a lewe bardzo dobrze reaguje na światło. Zapisał tylko Oxykort A do smarowania powiek, bo miała mocno zaczerwienione. Teraz znowu za 3 tygodnie.
Dzisiaj natomiast dzień obfitujący w sympatycznych gości. Jednak, że chandra nie do końca mnie zostawiła samą sobie, postanowiłam zrobić coś co najlepiej mnie odstresowuje. Korzystając z okazji, że moje dziecko zrobiło sobie drzemkę, upiekłam placek. Później zarobiłam ciasto na naleśniki i farsz, i obiadek prawie gotowy. Zanim przyszła Dana z Mają naleśniki były usmażone, placek upieczony. A Majucha przywitała się z Agi i ze mną (zawsze w tej kolejności), po czym usadowiła się z nosem przy drzwiach od kuchni. A Dana zastanawiała sie dlaczego. Skubana, wyczuła wypieki!
Agunia dzisiaj szczęśliwa, zrelaksowana i zadowolona. Leżała na Mai, ciocia masowała jej plecy, potem stopy i pełnia szczęścia. Łokcie coraz bardziej zaczęła wyginać jak należy, nadgarstki rozluźniła całkowicie. O dziwo, pomimo ciężkiej pogody, była skłonna do pełnej współpracy. Nawet na chwilę się nie spięła i tylko raz musiałam ją odsysać.
Przyszła jeszcze Dagmara i pogadałyśmy sobie tak po babsku. Znaczy one gadały, a ja jakoś nie mogłam się włączyć. Poczułam się tak jakbym śniła, dziwne uczucie. Pewnie ciśnienie spadało. Sama nie wiem. Tak się cieszyłam na to spotkanie, a nie potrafiłam załapać tematu. W końcu przyszedł mąż i przepłoszył towarzycho, paskudnik jeden.
Brat oczywiście z nosem wyczuwającym na odległość moje wypieki, zjawił się na kawę. Obgadali system malowania siostry pokoju, a ja pojechałam do Madzi. Coś kobitka sobie ostatnio nie radzi. Pogadałyśmy sobie jakieś trzy godzinki. Pewnie niewiele jej pomogłam, ale zawsze co się wygadała to jej. Oczywiście, gamoń jeden, zapomniałam wykupić recepty, i musiałam pół miasta objechać w poszukiwaniu tej na dyżurze.
Ach zapomniałabym! Dana mówiła, że Madzi mąż Sławek, doprowadził do łez Panie z Nivei. Pamiętacie, oni dali im około 300 kosmetyków na loterię. Sławek pojechał z podziękowaniami. Tylko nie dał Pani Kasi, do której wysyłali e-meila, listu z podziękowaniami, tylko bukiet kwiatów!!! To się im jeszcze nie zdarzyło, a często pomagają ofiarując kosmetyki. Jestem dumna, ze mam takich przyjaciół!
Co to ostatnio się dzieje, ze wszyscy z kim bym nie rozmawiała jest w dołku! Fatum jakieś czy co? W końcu jest lato, ciepło, słońce. No tak a za chwilę wiatr, chmury i deszcz!! Pewnie to od tego to wszystko!
Agi obudź się, mama wtedy nie będzie miała powodu do dołka!