Zwyczajny weekend… /10 sierpnia 2008/

Tak właściwie cieszyłam się jeszcze w piątek, że jest sobota. Odpocznę sobie, odprężę się. Jakoś tak nie wyszło. Przed 11 stwierdziłam, że moglibyśmy z mężem skoczyć na szybkie konkretne zakupy. Zadzwoniłam do Danki, czy mogłaby posiedzieć z Agi godzinkę. Jak zawsze można na nią liczyć. Przyjechała w ciągu paru minut, a my poszliśmy na zakupy. Trochę ciuchów Arkowi, i generalnie, po zakupach. W ciągu godziny byliśmy w domu. A tu Agi zapłakana, zestresowana. Danusia mówi, ze tak od naszego wyjścia. Coś ostatnio się mała często stresuje… Dzisiaj rano było to samo. Trudno ją wtedy uspokoić. Żeby dramatyczniej wyglądało, wychodzą jej czerwone plamy na buzi i dekolcie. To z nerwów. Do tego spięta jak struna i łzy ciurkiem płyną. Opanowaliśmy jednak sytuację.
Po zrobieniu obiadu zaczął mi się psuć humor. Coraz bardziej czułam jak mnie przytłacza chandra. Wieczorem potrzebowałam, niezłego samozaparcia, żeby iść na koncert Tery Man’a. Cieszę się jednak, że poszłam. Podjechałam po Dankę, która też była zadowolona z koncertu. W sumie trochę krótko to trwało, ale niestety, każdy muzyk ma swoją wytrzymałość. Ten starszy człowiek, po koncercie podszedł do Magdy, uściskał ją i powiedział, że ją podziwia i będzie się za nich modlił! Brzmialo to naprawdę bardzo szczerze i wszyscy się wzruszyliśmy.
Odwiozłam siostrę i jak wróciłam siedziałam w samochodzie z 15 minut. Nie miałam siły iść na górę. Siedziała, a łzy same płynęły mi po policzkach. Czy ktoś umie mi powiedzieć jak sobie najlepiej poradzić ze stresem? Jak to robić, zeby być silnym i nie okazywać słabości? Macie moze jakąś opracowaną metodę. Niby się trzymam, niby się nie daję, ale co jakiś czas samo wychodzi z człowieka wszystko.
Dzisiaj dzień był taki jak myślałam. Nie chciało mi się ani mówić, ani wyjść. Myślę, że jutro będzie lepiej.
Przypominam, że można pomóc Maciusiowi sprawiając sobie prezent. Są do kupienia koszulki z których dochód w całości przeznaczony jest w całości na operację. Zdjęcia w galerii. Szczegóły na blogu „Maciuś”.
Agi, Agi, Agi…