Jak podróżować? /10 czerwca 2013/

Od kilku dni pogoda dopisuje, co mnie niezmiernie cieszy!!! Z Agniesią możemy wygrzewać się na słoneczku i chłonąć naturalną dawkę witaminki D3, której u Agnieszki ostatnio stale brakuje.
Agnieszka od środy śpi na swoim nowym, wypasionym łóżku i chyba jej się podoba. W dzień układam ją na łóżku i podnoszę oparcie. Słoneczko moje może leżeć w pozycji półsiedzącej, dzięki czemu kręgosłup nie jest obciążony.  Pierwsze podniesieni łóżka zaskoczyło Agnieszkę. Teraz już nie robi to na niej wrażenia. Ciekawe, czy Pan dotrzyma słowa i dowiezie nam jutro materac i pasy od schodołazu. Kilka fotek na łóżku już zrobiłam, muszę wrzucić do galerii Jeszcze schodołaz i pionizator, który w środę ma dotrzeć do nas.
Dosyć długo zastanawialiśmy się, czy jechać na wesele Arka siostry. Niestety odległość nas przerażała. My, to my, ale Agnieszka to już inna sprawa. Bez niej nie pojedziemy, a z nią to wyprawa jak na Biegun Północny. Do tego ta obawa, czy  da radę. W końcu zdecydowaliśmy się, że pojedziemy. Najpierw postanowiliśmy jechać pociągiem. W końcu Agnieszka jako niepełnosprawna i ja, jako opiekun, powinnyśmy mieć zniżki… Tak mi się tylko wydawało. Okazało się, że Agnieszka, PKP Intercity musi jechać do lekarza, albo na rehabilitację, żeby miała zniżkę, jako osoba niepełnosprawna. Aby mieć zniżkę jako uczeń, musi mieć legitymację szkolną (pewnie bym jej wyrobiła, gdybym musiała). Pozostała nam zniżka rodzinna 33%, jeżeli pojadę do Poznania do kasy i kupię bilet, bo przez internet się nie da.
Kolejna sprawa. Jeżeli chcę dziecko przewozić w pozycji leżącej muszę jechać pociągiem nocnym, gdzie są kuszetki. Owszem, są wagony dla niepełnosprawnych, czy też przedziały, ale to są wyłącznie miejsca siedzące. Pozostaje więc kuszetka. No i teraz najlepsze. Jeżeli pojedziemy w trójkę, to nawet jak wykupimy przedział na 4 kuszetki, to zawsze kogoś mogą nam „dosadzić”. Musielibyśmy wykupić cały przedział. Chodzi tutaj o to, że Agnieszka ma pampersy, podróż trwa jakieś 6 do 7 nawet godzin, zależy jaki pociąg. Moje dziecko zasługuje na godne przebranie. Wychodzi na to, że podróż w jedną stronę wyniosłaby nas jakieś 500-600 zł. Dodatkowo nie jesteśmy w stanie zabrać dużego wózka, a tym samym, fotelika samochodowego dla Agnieszki. Trzeba nadać na bagaż w pociągu. Jednak boję się oddać Kimbę, a niech coś się z nią stanie? Dodatkowo nie wiem, czy jest w pociągach sprawne zasilanie, nikt nam tego nie zagwarantuje, skoro w karetkach nie ma, to niby dlaczego w pociągu ma być…
Powiem Wam szczerze zdenerwowałam się, jak okazało się, że moje niespełna siedmioletnie dziecko, do tego niepełnosprawne, musi jechać na 100% ceny biletu. Nadal rozwala mnie myśl, że problemem jest przebranie dziecka. Ja wiem, czepiam się, jednak tak wiele mówi się o dostosowaniu warunków dla osób niepełnosprawnych. Płacę tak dużo pieniędzy a tutaj nie ma nawet jak jechać z dzieckiem, które samodzielnie nie potrafi siedzieć. Nie chcę nawet myśleć jak wnieślibyśmy Agnieszkę do przedziału, bo korytarzem nie przejedzie nawet Maclaren. No nic, podziwiam tych ludzi, którzy nie mają wyjścia i muszą sobie radzić. Pewnie też byśmy sobie poradzili, ale wystraszyłam się. Zdecydowałam, że pojadę autem. Może pojedziemy dłużej, może wolniej, ale pojedziemy samochodem. Trzymajcie kciuki, bo to blisko 500 km. Damy radę!!! Prawda???
W czwartek Karolina przyjedzie zakleić Agnieszce plecy, żeby ją maksymalnie zabezpieczyć. Dzisiaj nabiłam klimatyzację, działa. W czwartek czeka mnie jeszcze opłacenie ubezpieczenia za samochód. Jak wydatki to wszystkie w jednym miesiącu. Załamać się idzie!!! No ale jak się chce mieć auto, to trzeba płacić W końcu moja księżniczka musi mieć wygody
W ostatnim czasie kuzyn Agnieszki, jednocześnie sąsiad, pięcioletni Radek na polecenie swojej babci przynosi Agnieszce różne zwierzątka. Był już króliczek, mały kurczaczek. A ostatnio mały wpadł sam na pomysł i przyniósł Agnieszce ślimaka, bo on lubi ślimaki Słodkie Teraz czekamy na małego kotka, bo u niego w domu jest już jakieś 6 kociaków, tylko kotki dobrze schowały się ze swoimi kociętami
Kochani, życzę Wam wszystkiego dobrego