Koniki, pieski i komary :) /5 maja 2012/

Nasz Ośrodek Pomocy Społecznej po raz pierwszy zorganizował piknik dla dzieci niepełnosprawnych z rodzicami. Wszystko odbyło się w szkółce leśnej w naszym mieście. Zastanawialiśmy sie czy pójść,ale ostatecznie się zdecydowaliśmy zobaczyć jak będzie to wyglądać, skoro zapraszają. Jak to zwykle bywa, przyjechaliśmy spóźnieni. Na usprawiedliwienie mogę powiedzieć tylko tyle, że 1,5 godziny wcześniej wróciliśmy z Piły, gdzie byliśmy od wtorkowego wieczora. Z daleka widać było całkiem sporą grupę ludzi otaczających leśniczówkę. Zajechaliśmy na środek powitania Pani dyrektor MOPS i usłyszeliśmy opowieść Pani, pochodzącej z Niemczech o jej perypetiach z niepełnosprawnością. W skrócie powiem, że ma 3 córki, trojaczki (po 6 lat) z porażeniem mózgowym, w tym jedna z porażeniem spastycznym.
Po tych przemowach rozpoczął się poczęstunek grochówką i przyjechały koniki – dwa kucyki. W oddali Pan i Pani spacerowali z pieskami, dwa goldenki. Wkrótce pojawił klaun z pomocnikiem, była też Pani, która malowała buzie, albo rączki, a dziewczyny z ZSP umilały czas śpiewem. Tylko komary były z nami przez cały czas, od samego początku do samego końca ;)) Na szczęście miałam ze sobą piankę Sanofil (polecam), która zmniejsza bąbel już po kilku minutach.
Piski dzieciaczków były bezcenne. Nie wiedziały na czym się skupić. Największym powodzeniem na początku cieszyły się kucyki, jak się okazało, wkrótce dojechała też i bryczka. Dzieci były zachwycone. Jak się domyślacie my, zaczęliśmy zabawę z pieskami. Na początku były trochę rozkojarzone. Za dużo zapachów, hałasu i odźców. Jednak Agniesia była przeszczęśliwa!!! Najpierw próbowaliśmy nakłonić drobną Tosię (goldenka o biszkoptowej sierści), żeby polizała nóżki Agutka, jednak nie było łatwo. W końcu tata wyjął Agnieszkę z wózka, posadził na trawie i się zaczęło tarzanie psa na Agi kolanach. Arek pomógł objąć Agnieszce pieska i przytulić się do jej sierści. Zgromadziło się wtedy sporo dzieci, chyba nie wiedzieli, że tak można ;))) Drugiego pieska „dopadliśmy” troszkę później, bo Leo, większy i starszy psiak o znacznie ciemniejszej, miodowej barwie sierści był zajęty. Wygłaskaliśmy stopami Agusi sierść Lea, a na koniec, przytulił tata Agnieszkę do psiaka.
Od klauna Agnieszka dostała pomarańczowego pieska z balonów, a mama na koniec kwiatka balonikowego :)) Byliśmy też zobaczyć u kucyków. Wojtek, jeden z kucyków, nie był zainteresowany spojrzeniem na Agnieszkę, więc Tata posadził ją na ziemi. Z tej perspektywy konik, na którego Agnieszka spojrzała, zrobił na niej potężne wrażenie! Udało się nam nawet go dotknąć. Drugi był mniej zainteresowany. Nie sadzaliśmy Agnieszki na kucyku. Boję się o jej bioderka, musiałby to zrobić ktoś profesjonalnie, a nie turystycznie :)Wrażenie jednak konie odpowiednie zrobiły.

Dzieciaczki miały też wyścigi w workach, zabawy z klaunem.Nam wystarczyło już to czego doświadczyła Agnieszka. Koło 17 musieliśmy sięzbierać, bo trzeba było nakarmić brzuszek. Żaden z posiłków nie nadawał się dlaAgnieszki, a poza tym te 3 godziny były wystarczająco intensywnie spędzone. Panie z MOPS były bardzo pomocne, pilnowały, aby nikomu nic nie zabrakło, abynikt nie został pominięty. Dziękujemy szczególnie Pani Irence!!! Było naprawdę bardzo sympatycznie i cieszę się, że dotarliśmy na to spotkanie. Szkoda tylko, że bylo tak niewielu rodziców ze swoimi dziećmi. Rozumiem jednak, bo sama nie wiedziałam, czy zdążymy dotrzeć. Długi weekend, wyjazdy, inne plany.

Wkleję dzisiaj kilka zdjęć z zabawy z pieskami Agusi. Przy tych psiakach strasznie zatęskniłam za naszą Daną i tymi rozmowami. Jak mi tego brakuje!!! No bo to był podział, Maja przyjeżdżała do Agniesi, Dana do mnie

Niemal cały tydzień spędziliśmy w Pile, było jak zawsze cudnie. Pogoda nam dopisała, Agniesia czuje się u cioci i wujka znakomicie. Czego więcej chcieć od życia? Innymi maj zaczął się znakomicie. Mam nadzieję, że tak już zostanie na dłużej

We wtorek, przed wyjazdem do Piły, Agniesia pozbyła się kolejnego ząbka.  Teraz już brakuje dwóch dolnych jedynek, prawa dwójka będzie następna. Jak zawsze moja córcia była bardzo dzielna :)))

~~~~~~~~~~~~~~

Zgłosiła się Paniz  angielskiej fundacji, która zadeklarowała pokrycie operacji Filipa Frieske. Jestem niezmiernie szczęśliwa, niemal tak, jak rodzicie. Pozostało im tylko wysłać odpowiednie dokumenty. DZIĘKUJĘ!!!!!!!!!