Może tak dla równowagi coś miłego? /17 marca 2009/

Tak w rzeczywistości poważnie zamierzałam zaprzestać pisania bloga. Jednak dzisiejsza rozmowa z moją siostrą i Wasze komentarze, spowodowały, że na razie będę dalej pisać. Danusia nawet nie wie, o tym fakcie. Jakoś nie mogę pozbyć się podłego nastroju. Co się troszkę poprawi, to zaraz jest dolina. Jesteście kochani, Wasze słowa pozwalają mi uwierzyć w cud, który ma nastąpić. Tak Kasiu, Wasza pomoc wywołuje u mnie ciepłe uczucia i uśmiech. Wiem, że nie jestem sama! Dodatkowo, został odrzucony nasz wniosek o przydział mieszkania przez miasto. Jesteśmy „nieatrakcyjni” dla miasta, bo zwalniamy mieszkanie prywatne a nie socjalne. Do tego za dużo zarabiamy!!! Jak na ironię, jakbyśmy starali się o mieszkanie z TBS nasze zarobki są kilkakrotnie za małe!!! Ja nic z tego nie rozumiem. Aby dostać zasiłki zarabiamy wystarczająco mało, ale żeby dostać mieszkanie za dużo. To przepraszam, może faktycznie Arek powinien rzucić pracę? Wtedy dostaniemy wypowiedzenie, będziemy bez meldunku i będziemy mieli nakaz sądowy. Wtedy miasto będzie musiało nam znaleźć mieszkanie! Tak trudno jest przyjąć niektóre decyzje urzędowe. Mamy sobie poszukać coś na wolnym rynku. Tylko jeśli o to chodzi mam spore wątpliwości. Pomijam fakt, że wynajem większego mieszkania jest za drogi dla nas, a do tego umowa nigdy nie wiadomo na jak długo będzie zawarta. A jeżeli nas wyrzucą po pół roku? To co zrobimy? Dobra już przestaję was zamęczać i utyskiwać na swój los. Widać tak miało być. A my musimy sobie poradzić.
Jedno co mnie napawa optymizmem to fakt, że może teraz pojawi się coś dobrego w naszym życiu. Jak pisałam wcześniej ostatnio tak jest, że jak coś się wydarzy miłego, to natychmiast pojawia się jakaś nieprzyjemna sytuacja. Jak powietrza potrzebuję jakiejś miłej informacji. Jakiegoś sympatycznego wydarzenia! Trzymajcie kciuki!!!
Dzisiaj przyszła nasza Dana i Majeczka. Agi świetnie się bawiła, a ja się wygadałam!  Moja Pani psycholog nieźle się spisała. Uwielbiam nasze pogaduchy Danuś!!! A co do dogo, to Agiś superaste miny strzelała jak Maja wyjadała jej ciacho z ręki. Bułę taką zrobiła jakby zamierzała drugą ręką przyłożyć psiakowi, że wyjada jej ciacho!!! A ponieważ rewelacyjny ze mnie fotograf, zdjęcia oczywiście nie zrobiłam. Wiąże się z tym jeszcze mój nadzwyczajny refleks!!! Masakra!
Ostatnio mam myśli zaprzątnięte różnymi rzeczami i praktycznie nic nie pamiętam. Paweł już dwa razy mówił mi jaki mam grafik zajęć na ten tydzień, ale o której i kto… Cóż, w końcu ktoś przyjdzie.
Aguś podejrzanie opuchnięte ma nogi i lewą rękę. Do tego nieciekawą wydzielinkę z noska. A tak do kompletu to taki potężny trzoniak jej wyłazi, że pewnie jest cała obolała. Dlatego nie mogła ostatnio w nocy spać. A wahania ciśnienia sprzyjają bólowi. Najważniejsze, że drań się już wybił. Teraz mam nadzieję, że będzie lepiej. Do tego skończyło się nam mleczko z CZD, bo jedną dostawę odmówiłam i musimy czekać do końca marca, aż przywiozą. No i koniec końców jedziemy teraz na Clinutrenie i Enfamilu. Tylko, że zmiana mleka wywołała problemy z kupką. Jutro damy dziecku jabłuszka i znowu wymasujemy brzuszek. Ewidentnie brakuje konkretnych ćwiczeń. Wczoraj oprócz masażu ćwiczenia wykonałyśmy, ale dzisiaj za dużo tego było. Najpierw od 10 dogo, a jak Dana pojechała przyszedł Paweł i masaż. Zrobiło się po drugiej i Aginkowi akurat się na spanie zebrało.
Jutro na 11 do Pani bioterapeutki. Zobaczymy co powie na tą opuchliznę. Na czwartek poproszę Panią doktor, żeby do nas zajrzała, jeżeli nie poprawi się sytuacja. A i Aginek waży już 11 kg!!! Grubasek jeden!!!
Aguś a może tak dziewczynka mała zrobi rodzicom prezencik? Może tym dobrym wydarzeniem będziesz Ty???