Obyło się :) /13 listopada 2011/

Udało się bez zastrzyków. W czwartek dojechała do nas Pani doktor, obejrzała Agniesię, która nie chciała jej słuchać (chowała głowę w poduszkę jak tylko Pani Beata chciała jej coś powiedzieć). Jak się okazało, poza nachodzącą temperaturą, biegunką i ogólnym osłabieniem, Agniecha nie była najgorsza. Oskrzela czyściutkie, jak zawsze (na szczęście), gardło delikatnie zaczerwienione… Padło podejrzenie, że to skutek ruszających się ząbków…kto wie? Ta moja gwiazda, jak dostawała ząbki za każdym razem zaczynała gorączkować i biegunkować, to było już tak dawno temu. Dostałam receptę na zastrzyki, i zlecenie do pielęgniarek, tak profilaktycznie, bo w piątek święto. Na szczęście nie muszę z tego korzystać i recepta trafi do kosza!!! Trochę się od Pani doktor nasłuchałam, że powinnam od razu zacząć ją inhalować, jednak ja się bałam kolejnego antybiotyku. Jasne, ja wszystko rozumiem, że tą drogą jest troszkę mniej inwazyjny. Jednak przy tej ilości antybiotyków, jakie dostała w ostatnim roku, to już nie robi różnicy, mniejsza, czy większa dawka. Może to głupie myślenie, ale jakoś tak, chciałam podświadomie ją ochronić przed chorobą. Pani doktor już zasugerowała, że powinniśmy powtórzyć Aginkowi EEG. Agnieszka, jak zaśnie głęboko, zanim się przebudzi, ma takie drgawki całego ciała. Muszę to nagrać na płytkę i pokazać naszej Pani neurolog. Nie wiem co to może być. Czy to tylko kwestia snów, czy też wynik padaczki.Niespecjalnie mi tęskno za szpitalem, ale porozmawiam z naszą neurolog. Ta wizyta dopiero w styczniu. Bardziej mnie przeraża, że będziemy musieli trafić na direktoskopię. Trzeba sprawdzić, czy rurka nie jest za krótka. Z tym poczekam jednak do cieplejszych dni.
Inhalujemy Agniesię 3 razy dziennie całym wachlarzem środków: Gentamecyna, pulmicort, mucosolvan. Sama przyjemność. Jednak nie ma tego złego…mama też podleczyła sobie migdałki, wdychając gentę Dziś już Agniesia w lepszej formie. Wczoraj musiałam ponastawiać te troszkę powystawiane części kręgosłupa, ale daliśmy radę, bez większej kontuzji doczekać poniedziałkowej rehabilitacji.
Niestety wyjazd do Warszawy trzeba było odłożyć. Musiałam wszystko poodkręcać. Kolejny termin wizyty – 9 grudnia. Będziemy robić wszystko jeszcze raz. Tym razem jednak wezmę dokumenty i sama przefaksuję. Jak masz liczyć na kogoś, licz na siebie. Stare, sprawdzone powiedzenie. Swoją drogą, odwołanie samochodu, to tylko 2 krótkie telefony. Załatwiając, wykonałam już ich przynajmniej 10. Co zrobić, ważne, że możemy jeszcze jechać karetką do CZD, a nie kombinować inny środek transportu.
Dziękuję za pozytywną energie, bo chyba podziałała. Weekend przeminął nam szybko i nawet dosyć sympatycznie. W piątek upiekłam dwa kolejne chlebki, tym razem na drożdżach. W niedzielę trochę rogalików z powidłami. Zauważyłam, że to dla mnie lekarstwo na stres. Zajmuję się czymś, co do tego szybko przynosi smaczne wyniki i jakoś tak mi lepiej. Ułożenie kuchni w stosunku do pokoju, gdzie leży Aguś jest idealne. Słyszę ją i widzę. A chleba już praktycznie nie kupuję. Od czasu jak zaczęłam piec, zasmakował nam taki a pracy przy nim niewiele. Tylko składniki trzeba mieć. Agusia już też dostaje taki chlebek. Pieczony przez mamusię.
Moi drodzy, miłego tygodnia i dbajcie o siebie :)))