Opalanie! /27 lipca 2008/

Dzisiaj była kolejna loteria dla Maciusia. Dla odmiany, nie byłyśmy z siostrą siłą pomocniczą tylko osobami prowadzącymi loterię. Serdeczne podziękowania należą się Bractwu Kurkowemu za taką hojność. Madzia uskładała prawie tyle co w wągrowieckim amfiteatrze, gdzie ludzi jest kilkanaście razy więcej! Co więcej, bardzo dużo osób losując, nie zabierało nagród, tylko zostawiali je na następną loterię.
Było nas trzy kobietki. Madzia, Danusia i ja. Panowie rozstawili namiot, poukładali nagrody i pojechali załatwiać sprawy związane z koncertem Boney M. Musieli zawieźć wolontariuszki na miejsce. Ustawili nam namiot, w takim miejscu, że spokojnie mogłyśmy się zarówno opalić, jak i wytopić zbędne kilogramy. Opalić się udało, coś na rodzaj skwarków. Z kilogramami nie wyszło.
Odwiedził nas też starosta, zadziwił nas swoimi wypowiedziami. Może ten Pan leczy się w jakimś innym świecie. Wiem, każdy ma swój pogląd i może wyrażać swoją opinię, ale tłumaczenie rodzicom chorego dziecka, że nie robią tego co powinni… Nie tędy droga. Najpierw trzeba się dowiedzieć co zrobili, a potem komentować. Warto też dowiedzieć się jaki dochód przynoszą takie loterie, a nie dziwić sie, że jeszcze nie uzbierali, skoro tyle loterii i imprez już mieli. Trochę logiki, matematyki i dobrych chęci by się przydało. Może nie powinnam tak mówić, bo przeciez nie wiem czy nie będę potrzebowała ich przychylności dla mojej Agi. Jednak nie potrafię przejść obok tego obojętnie. Jak to jest, że do niektórych można się tylko uśmiechać i przytakiwać. Dlaczego strach powiedzieć co się naprawdę myśli? Ech, szkoda gadać! Prawdą jest, że ludzie, którzy nie doświadczyli tego typu historii nie są w stanie nas zrozumieć i drogi jaką musimy przebyć aby udało się pomóc naszym pociechom. Mam nadzieję, że nikomu nie będzie dane się o tym przekonać na własnej skórze!
Za tydzień następne dwie loterie. Będzie ciekawie.
Moja Agi została z Arkiem. Cały dzień obydwa leniuchy byczyły się w domu i smażyły się w tym upale. Obawiam się że za tydzień znowu spędzę weekend bez córeczki. Trudno, ważne, że jestem w tak niewielkim stopni w stanie pomóc Maciusiowi.
Kocham Cię moja Agi!