Paskudne komary! /20 sierpnia 2008/

Dzisiaj moją bidulkę znowu pogryzł komar! Kurcze, czemu nie gryzie Arka, tak jak zawsze! Bidulka nawet się bronić nie potrafi, tylko na buziaczku bąble! Tydzień schodzą pomimo smarowania fenistilem. Dzisiaj wieczorem jakiegoś wyczailiśmy. Zobaczymy, czy zasłużenie stracił życie!!
Wczoraj Dana przyjechała z Mają, a Majucha w pysku przyniosła nam chusteczki, Agi zużywa ich setki. Rozbawiła mnie okropnie! Do tego dostaliśmy jeszcze paczkę pamperków! Kochana, trochę głupio mi było, ale strasznie miło! Dziękuję wielka kobieto!
Zajęcia przebiegały rewelacyjnie! Agi kciuki całkowicie rozluźniła i przy lewej rączce, sama już wyciągnęła na zewnątrz! Przy stópkach to samo. Duże palce coraz częściej same pozostają wyprostowane, a nie uniesione spastycznie pionowo w górę. Na tych zajęciach czas tak szybko ucieka, że aż mi żal. Do tego zauważyłam, że Agi zaczyna czekać na zajęcia z pieskiem! Jak mają przyjechać jest spokojniejsza i bardziej rozluźniona. Majucha wczoraj sama wylizała rączkę Agi! Podobno rzadko jej się to zdarza (a nie była wysmarowana pastą rybną). Do tego skubana, szybko nauczyła się, gdzie jest jedzonko, ale Pani zabrania.
Moja mama za to mnie rozpieszcza. Przywiozła znowu obiad, na 3 dni! Fajnie mam nie?
W końcu dopadło mnie zmęczenie! W nocy nie miałam siły podnieść się do Agi. Odsysałam ją na śpiku, a żeby dać jej jedzenie, to nieźle musiałam się zmusić, żeby wstać! Za to rano wywalił mnie listonosz. Jak to jest, że zawsze przychodzi wtedy, kiedy bym sobie mogła trochę poleżeć.
Dzisiaj przybyła do nas jedynie Pani Asia. Też zauważyła skutki rozluźnienia rączek u Agi. Dzisiaj nawet podnosiła ślicznie rączki do góry i zginała w łokciach. Standardowo, Agi postanowiła się popsocić cioci Asi. Miała prostować kręgosłup, a ten słodziak oczywiście się podnosił do wstawania! Dawno tego nie robiła i skończyło się przesileniem żołądka i troszkę zwymiotowała. Przestraszyła tym naszą Panią Asię. Nic się nie stało, musiało ją coś zaboleć jak się gwałtownie skurczyła, pewnie przy rurce, niestety tak się czasem dzieje. Nic na to nie poradzimy. Możemy ją tylko utulić!
Coś ostatnio mnie męczy. Nie wiem dlaczego, ale jestem okropnie podenerwowana i trudno mi się na czymkolwiek skupić. Będę musiała chyba z kimś poważnie o tym pogadać. Tylko kiedy!
Teraz mam trochę pracy , nazwijmy to umysłowej. Pomaga mi się to trochę oderwać od dnia codziennego. Tylko, że mogę to robić dopiero wieczorami, albo od rana jak Agi śpi. Przynajmniej czymś się zajmę. Szkic apelu mam już uszykowany. Muszę go tylko obrobić i można wysyyłać.
Cały czas myślę jak sobie poradzimy z tymi loteriami. W niedzielę są aż trzy loterie. Ja dojadę spóźniona. Na szczęście 5-6 osób zgodziło się pomóc. Jutro muszę z Danką przejść się do Magdy, zeby się umówić. Także Madziu, możesz się juz bać!!
Kurcze, muszę załatwić materac dla Agi. Jutro muszę się przejść po mieście i popytać. Z Poznania nie będę przecież wiozła!
Kajtuś już w Moskwie. Tak bym chciała, żeby im się udało. Wtedy… sami wiecie. Strasznie się boję. To jedyna szansa dla naszych dzieci. A ja w to jakoś…
Agula, skarbie ty mój!