Prośba. /11 lutego 2009/

Zastanawiałam się czy Wam coś napisać dzisiaj. Dzisiaj po raz pierwszy wyszłyśmy z Agi na dworek. Musiałyśmy jechać do naszej Pani bioterapeutki. Nasz termin i godzinę pozostawiła wolą, czekając aż dojedziemy. Ucieszyła się bardzo z przyjazdu Aguni. Przekazała jej dużo energii, niestety Agniesi nereczki znowu gorzej pracują. Przypuszczam, że winą są antybiotyki, leki i ten paskudny cewnik założony po operacji. Agi wstrzymywała siusianie. Dopiero jak pielęgniarka wyjęła cewnik zaczęła siusiać. A oni jej leki moczopędne dawali… Nic podamy herbatkę z pokrzywy i żurawinkę i poprawi się nam jej stan. Na szczęście siusia dosyć mocno. Agniesia natomiast ucieszyła się najbardziej z wachlarza wiszącego u naszej Pani Danuty na ścianie. Aginek uwielbia się w niego wpatrywać. Jak nie ma ochoty pracować z Panią to odwraca głowę w stronę ściany i podziwia widok. Ma rację dziewczyna, co ją będą zmuszać. Do tego wszystkiego, przez całe 1,5 godziny naszej nieobecności w domu nie musiałam dzióbka odsysać! A to duży sukces. U naszej Pani zużywałam co najmniej 10 cewników i kilka w samochodzie. A dzisiaj nic! Wydaje mi się, ze bestyja troszkę przełyka ślinki, no i pewnie brak kwasów żołądkowych w przełyku też zmniejsza ślinotok.
Dzisiaj była też Asiula i odkryła nowy „nabytek” pooperacyjny. Agniesia ma naciągnięte mięśnie międzyżebrowe i klatki piersiowej. Niestety, jest trochę obolała. Ulżyć jej mogę tylko smarująz maścią końską. Nic innego nie zrobię. Może temu tak się budzi w nocy, bo ją boczki bolą. Podejrzewamy, ze leżenie w jednej pozycji przez 4 godziny operacji dało taki efekt. A podejrzewamy, że naciągnięte miała rączki na boki. Wiecie, jak tak zagłębiam się w tą całą operację, to mam kluchę w gardle i ciężko mi na duszy. Co to moje biedne dziecko musiało przeżyć zanim je uśpili i straciła przytomność. Nie byo przy niej mamy. Sami obcy ludzie. Płakać się chce. Słusznie mi ktoś dzisiaj powiedział, że w rzeczywistości jesteśmy z mężem w żałobie. To boli, świadomość, że nie masz jak pomóc swojemu dziecku.
Mam prośbę, wiem, że modlicie się za Agi. Poproście Jezusa aby się za nią wstawił, aby Bóg pozwolił jej do nas wrócić. Proszę.
Agniesiu, tak bardzo za tobą tęsknię. Trudno mi bez twojego śmiechu.