Rwa kulszowa :( /2 marca 2012/

W końcu pękłam! Zwyczajnie są chwile kiedy nie daję rady z tym wszystkim! Za dużo się tego wszystkiego nazbierało w tym tygodniu.
Zaczęło się od wtorku, kiedy to Agnieszka przestawiła sobie coś w łokciu. Lewy łokieć ma w znacznie gorszym stanie. Przeprosty są paskudne, a do tego, jak mi tłumaczył Mirek, przebiega tam nerw, który przez spastykę i przeprost łatwo podrażnić Agnieszce. Nie mogłam sobie poradzić i tym sposobem zamiast terapii czaszkowo – krzyżowej, było naprawianie łokcia. W środę od rana, Agniesia coś sobie naciągnęła i nie mogłam jej uspokoić. Sprawdzałam kręgosłup, ale poza głuchym kliknięciem na krzyżu, było ok. Udało mi się tylko zdiagnozować, że to biodro. Zaskoczyło mnie jednak to, że Agnieszka nie pozwoliła sobie odwieść bioder i nic przy nich zrobić. Na głowie mi stawała, popłakałam się z bezradności. Uratowała Agnieszkę Karolina. Rozluźniła krzyże, spojenie łonowe, rozmasowała spięte nerwy w lewej nóżce. Agnieszka się uspokoiła, obyło się nawet bez przeciwbóla!
Czwartek był super. Pogoda nam tylko nie sprzyjała. Jednak otworzyłam balkon, opatuliłam Agi i się wietrzyłyśmy. Ja pougarniałam troszkę na ogródku (mogliby ci ludzie przestać petować przez balkon, troszkę kultury by się przydało!!). Odnalazłam pierwsze zielone liście wydostające się z ziemi. Zapachniało wiosną!
Niestety piątek nie należał do tak miłych dni. Agnieszka przynajmniej raz w ciągu godziny, w nocy domagała się odsysania, niewiele sobie pospała. W czasie lekcji Agnieszka zaczęła się mocno spinać. Nie chciała się uspokoić, więc wyjęłam ją z fotelika. Okazało się, że mamy powtórkę ze środy, tylko ze zdwojoną siłą. Agnieszce podałam ibum, bo tylko tak mogłam jej ulżyć. Po jakimś czasie uspokoiła się trochę. Karola dotarła na całe zajęcia i zabrała się za rozluźnianie spiętych mięśni, nerwów, stawów. Nie mogła sobie jednak poradzić i zadzwoniła po posiłki. Asia miała akurat wolne i dotarła w ciągu 10 minut. Zaczęła ustawiać Agi i tylko chrupanie było słychać. Diagnoza: RWA KULSZOWA!!!
Wiecie, najgorsze w tym wszystkim jest to, że jestem bezradna w takich chwilach. Ja nie mam wiedzy fizjoterapeuty. Dziewczyny same mają problem ze zdiagnozowaniem Agniesi tak od razu. A ja? Ja mogę tylko podpatrywać ich pracę i uczyć się tego co możliwe. Jednak naprawienie rwy, to zadanie porządnego rehabilitanta, a nie laika. Agnieszka była tak obolała, że ciało robiło jej się sine z napięcia. Napinając się powystawiała sobie wszystko co było możliwe, dlatego Karolina nie mogła sobie poradzić. Asia ma największe doświadczenie, razem są genialne. Cenię obydwie Panie bardzo w tym co robią. Są prawdziwymi profesjonalistkami. Wiem, że mam ich wsparcie i jakby coś się działo, przyjedzie ktoś do Agi.
Agnieszka znowu się wyciągnęła, nie wiem ile, ale kolejne spodnie za krótkie się zrobiły. Nie ważyłam jej, ani nie mierzyłam, ale jak to zrobię poinformuję Was o wynikach. Właśnie dlatego nastąpiło kolejne obciążenie stawów. Jakby nie patrzeć to już jest ponad 21 kg do dźwigania, a tutaj nic nie jest tak jak powinno! Jak jej się wystawi coś w kręgosłupie, stawy…jakoś sobie poradzę. Jednak podrażnienie nerwów, przerasta mnie.
Mieliśmy jechać w następny piątek do Warszawy. Wczoraj rozmawiałam z Arkiem o przesunięciu terminu wyjazdu, bo nie mogę załatwić sobie zaświadczenia na kiedy jesteśmy umówieni (Pani sekretarka chora, a nikt inny tego nie wypisze), bałam się też, że Agnieszka mi się przeziębi przy takiej pogodzie, do tego była taka podejrzana…. No i nie jedziemy na pewno!
Agnieszka dostała biegunki i temperatury 38,7. Wspaniałe zakończenie dnia! Na szczęście Pani doktor nam pomogła. Była na miejscu i wypisała mi receptę, kupiłam antybiotyk i nie muszę jechać na pogotowie. Dostała już smectę, antybiotyk i pyralginę dwa razy. Po pyralginie szybciej schodzi jej gorączka. Z ibumem czekałam nawet 2 godziny ostatnio. Teraz śpi wykończona tak trudnym dniem. Jednak była tak bardzo dzielna. Mamusia to potrafi nieźle pokrzyczeć jak coś jej robią, a boli. A Agulek nawet łezki nie uronił, a Ci którzy mieli rwę, wiedzą jaki to ból! Antybiotyk wyciszy przy okazji też stan zapalny na nerwach. Tylko co wyciszy moje skołatane nerwy? No nic, nie można ciągle płakać, powtarzam to sobie stale! Jednak w takich chwilach jak dzisiaj, wymiękam. Już jest dobrze, sytuacja opanowana. Ja jednak myślę co zrobić, żeby zaradzić swojej niemocy!
Kochani życzę Wam udanego weekendu, ma być słonecznie, więc pewnie jakieś wiosenne porządki się szykują. Powodzenia!!!