Rwa, turnus i spacery /4 kwietnia 2014/

Nawet nie zdawałam sobie sprawy, że tak długo nic nie pisałam. Trochę się zadziało. Pogoda zrobiła się iście wiosenna, więc ciężko w domu wysiedzieć. Weekend cały na świeżym powietrzu. W tygodniu, bywa już trudniej, ciężko wygospodarować odpowiednio dużo czasu na spacer. Do tego Agnieszce znowu coś doskwiera. W poprzednim tygodniu płakała, skręcała głowę. Mirek w czwartek próbował coś z tym zrobić, troszkę się uspokoiła, ale niewiele. Dopiero po wieczornej kąpieli zauważyłam, że stopy Agnieszki są nienaturalnie wykrzywione, niemal pod kątem prostym, czego rano jeszcze nie było. Może to znaczyć tylko, że są problemy ze stawem biodrowo – krzyżowym. W piątek Karolka znalazła przyczynę problemu – RWA kulszowa! Dawno jej nie było Cholerka, skąd jej się to bierze?? Ciotka popracowała, wymasowała, ponastawiała i zakleiła krzyżyki Agnieszce.
W sobotę i niedzielę spokój, pełen relaks i całe dnie na dworze. Dziecko w pełni szczęśliwe! W poniedziałek już znowu płacz i nerwy. Łapię się na tym, że w tej bezradności siedzę, patrzę na nią i mam wrażenie, że to mnie nie dotyczy. To trwa tylko chwilę, ale dopada mnie bezradność, zmęczenie psychiczne, brak pomysłu co zrobić z moim dzieckiem, żeby jej ulżyć. Chyba się starzeję… Agnieszka jest coraz większa i coraz trudniej jest z nią walczyć, bo jak ona się napina to jest walka. Ja próbuję ją uspokoić, znaleźć odpowiednią pozycję, przekładając z boku na bok, sadzając ją sobie na kolana, a ona po chwili spokoju (dosłownie), zaczyna od początku. Przeraża mnie myśl, która mnie momentami nachodzi, co ja zrobię, jak sobie poradzę za 5-10 lat? Staram się nie myśleć, ale to czasami jest silniejsze ode mnie… A może się obudzi?
Z turnusu, na który liczyłam, że pojedziemy, się nie odezwali. Dowiedziałam się, że nie mamy na niego zbyt dużych szans. Próbowałam załatwić nam jakiś turnus sanatoryjny nad morzem, ale niestety, warunki dla dzieci na wózkach, które nie wstają, nie są zachęcające. Do tego cena powala na kolana. We wtorek dopadła mnie bezsilność i wtedy koleżanka namówiła mnie na turnus w Zabajce, na który ona z synem jedzie. Wykorzystała moją niemoc Zadzwoniłam w środę, a już we wtorek okazało się, że jedziemy na turnus zaraz po świętach, czyli od 23.04 do 06.05. Mam dużo obaw, jak to będzie, czy Agnieszka podoła, ale mam nadzieję, że to będzie trafiony wybór. Cieszę się, bo chcę, żeby Agnieszka zmieniła klimat. Chcę zobaczyć, czy ktoś z terapeutów podsunie nam coś mądrego, ciekawego.
Teraz czeka nas dużo szykowania. Trzeba powyciągać letnie ciuszki, przejrzeć, co Agnieszce jest dobre, z czego wyrosła. Sprawdzić, czego nam brakuje i zaktualizować listę, którą mamy uszykowaną na wyjazdy.
Kochani moi, idę Agnieszce uszykować drugie śniadanie. Pani czyta książeczkę i straszy Agnieszkę, że może jeszcze buzię pomasuje. Słabo to widzę, bo poprzednia próba zakończyła się uspokajaniem dziecka, a no i Agnieszka już się buntuje, szybciej oddycha, a Pani tylko rękawiczki zaczęła ubierać. To była relacja na żywo
Udanego i cudownego weekendu. Mam nadzieję, że pogoda dopisze i będziecie mogli złapać trochę wiosennego słońca