Święto Pieczonej Pyry. /29 września 2013/

Staram się kupić Relsed, czyli wlewkę przepisaną przez Panią neurolog, ale to nie takie proste. Mamy przepisaną 10 mg/2,5ml. Niestety w żadnej hurtowni nie ma leku. W piątek obdzwoniłam wszystkie apteki w Wągrowcu. W końcu w jednej Pani znalazła lek w innej ich aptece w…Nowym Tomyślu! W sobotę miałam dzwonić i się dowiedzieć, ale zwyczajnie wyleciało mi to z głowy! Muszę zacząć używać przypominajki w telefonie! Mam nadzieję, że uda się lek szybko ściągnąć, bo w sobotę Agnieszka znowu mnie nastraszyła.  Na szczęście na strachu się skończyło, Agnieszka się obudziła, a drgawki, okazały się snem i przeżywaniem dosyć intensywnego dnia.
W sobotę poszłyśmy na Święto Pieczonej Pyry do szkoły. Było ognisko, występy wszystkich klas, konkursy i walki wojów. Innymi słowy, było głośno, wesoło i słonecznie. A to jest to, co Agnieszka lubi najbardziej. Poznane wcześniej Panie zauważyły Agnieszki zainteresowanie otoczeniem. Miała zadowoloną minę i rozglądała się nieustannie dookoła. Walka na miecze miała się nijak do ssaka Agnieszki. W końcu, jak dzieci słusznie zauważyły, „w takie coś mamo, to ja gram na kompie” Doszłam do wniosku, że Agnieszki tam nie mają, bo włączenie ssaka wzbudziło powszechne zainteresowanie Dzieciaki są niemożliwe, zainteresowała ich dopiero możliwość przewrócenia wojaków. I w dziesięciu, w końcu, udało im się! Po 11 zabawa się skończyła i zdecydowałam, że ciocia Danusia, która nam towarzyszyła i pomagała pojedzie autem do domu, a my przejdziemy się nad jeziorkiem i wrócimy spacerując. Słońce piękne, żal było marnować pogodę . Po obiedzie wyszłyśmy jeszcze raz i tutaj zaskoczył nas deszcz, mocny deszcz. Schowałyśmy się pod altaną w nadziei, że szybko przejdzie. Czekałyśmy pół godziny Na szczęście było całkiem przyjemnie i byłyśmy osłonięte od wiatru. Właśnie to wszystko spowodowało, że Agnieszka wieczorem zasnęła twardo i jak zaczęłam ją przebierać w piżamkę, zaczęła podrygiwać, dokładnie jak w ataku. Wystarczy jednak, że ją delikatnie ruszyłam i się obudziła. Jaka ulga, gdyby to  był atak, nic by to nie dało. Spałaby twardo.
Niedawno wróciłyśmy z dzisiejszego spacerku i Agniesia z wypiekami leży, wtulona w tatę. Uwielbiam słońce. Może być nawet jesień, czy zima. Jeżeli jest słońce, człowiekowi chce się żyć!
Kochani, życzę Wam słońca i możliwości cieszenia się nim! Udanego tygodnia