Troszkę się zadziało. /10 września 2008/

Witam Was serdecznie. Wczoraj nic nie pisałam, bo nie specjalnie nie było o czym. Mieliśmy co prawda rehabilitację i odwiedziła nas długo nie widziana Pani Irenka – pielęgniarka, jednak dogo nie było, a ja do tego okropnie się wkurzyłam i jakoś nie miałam nastroju przelewać mojej złości na bloga.
Wczoraj od rana, zastała nas w pościeli jeszcze, nasza kochana Pani Irenka. Trochę się powylegiwałyśmy, było już po 10, ale co tam. Przyjemnie było znowu porozmawiać sobie z Panią Irką. Przyznaję, głupio mi było za bajzel. Jak zawsze nie przyszła z pustymi rękami, aż mi głupio… Pani Irenka podziwiała Agi, jak bardzo wyrosła. Biedna, zapracowana nie miała czasu nas odwiedzić. Było naprawdę fajnie, mam nadzieję, że częściej uda nam się widywać. Koło 13 przyjechała Asia z szoferem. Sonia robiła za kierowcę. Asia wymasowała Agi i poćwiczyła z kruszynką. Agunia standardowo musiała się popsocić cioci. usiadła tylko raz. Później już tylko szykowała się do stawania. Musielibyście widzieć jej minkę jak to robi. Jak się prostuje, ma taką zaciętą minę, jakby chciała powiedzieć „co! ja nie będę stała?”.
Panie wymieniły uwagi na temat masażu i dopytałam się o masaż buzi. Asia obiecała, że się tym zajmie. Faktycznie ma troszkę obolałe żwacze.
Danuś niestety odwołała wizytę. Nie dała rady się wyrobić. No cóż, są rzeczy ważniejsze i mniej ważne. I my to akurat rozumiemy i nie mamy żalu. Nie znaczy to jednak, że nie było nam smutno.
Chyba nie nadaję się do niczego. Pracę, którą obiecałam zrobić siostrze, oddałam jej z powrotem. Nie dałam rady. Jestem do niczego i nie pocieszajcie mnie. Ja to wiem.
Wieczorem przyszła jeszcze koleżanka z pracy, z albumami ślubnymi. W końcu. I to żeby mąż musiał ją do nas wyganiać!!! Skandal!!! Oj, Gosia popraw się. Fajne teraz te zdjęcia ślubne robią. Są śliczne, nie to co 10 lat temu, jak my staruszki ślubowaliśmy! Pomijając fakt, że było się kilka kilogramów i parę zmarszczek młodszym!
I znowu nocka w połowie nie przespana. Ledwo zwlekłam się z wyra o 10. A kładłam się o całkiem przyzwoitej godzinie. Dzisiaj odwiedziła nas Pani z opieki z dobrymi wieściami. Bardzo ucieszyłam się, że otrzymamy pomoc. Do tego dowiedziała się co muszę zrobić, żeby załatwić wózek dla Aguni. Mój Boże jak to boli, kiedy trzeba dla własnego dziecka załatwiać wózek … inwalidzki.
Muszę dostać skierowanie od neurologa na wózek i dalej tak samo jak z cewnikami do odsysania. Koszty zwraca PCPR i NFZ. Na szczęście wózek który oglądałam w necie to ten sam, który nam proponowali w sklepie medycznym. Trochę biegania, jak zawsze, ale trudno. Pani z opieki już mi bardzo pomogła. Ruszyła machinę i dała mi kopa do działania. Dziękuję.
Później przyjechała Sonia, wymasowała Agunię. Była bidulka zestresowana i spięta (Agi nie Sonia). Prawdopodobnie coś ją bolało. Cały dzień już taki miała. Po masażu usnęła na chwilkę. Dzięki temu mogłam zrobić zestawienie faktur do fundacji. Niestety, wydatków mam więcej niż pieniędzy na koncie… Trudno, niech wypłacą ile mogą. Cały dzień Agi dzisiaj była płaczliwa. Nie dawała się uspokoić. Chwilkę, jak się tuliłyśmy był spokój, a potem znowu od początku.
Jak Arek wrócił z pracy poleciałam do Magdy. Byłyśmy gdzieś umówione i musiałam się dowiedzieć co wyszło z wyników badania Maćka. Co obradzili mądrzy tego świata.
Gdzie poszłyśmy, nie będę pisać, muszę to przemyśleć. Może kiedyś wam napiszę. Na razie nie, bo nie widzę w tym niczego dobrego.
A wiecie czemu się wkurzyłam? Wczoraj chwyciłam w rękę opakowanie z cewnikiem, żeby odessać Agi. Otwieram i aż mnie zatkało. Okazało się, ze cewnik nie był średnicy 8 tylko 12! Mała różnica co?? Ostatnia partia, ze sklepu medycznego, którą Ela mi odebrała, okazała się źle wydana. Zadzwoniłam do sklepu i spoko. Pan spokojnie stwierdził, że naturalnie wymienią wszystko, tylko sprawdzą czy mają i mi oddzwonią. Po godzinie oddzwoniła Pani i mocno podniesionym głosem zaatakowała mnie jak to się stało, ze ja mam jednocześnie 12 i 8. Nie będę przytaczać wam tej rozmowy, ale ciśnienie skoczyło mi tak, że długo nie mogłam się uspokoić. Oni się pomylili, a do mnie mają pretensje. Wkurzyłam się i zadzwoniłam do szefa, okazało się, że chcieli ustalić tylko kiedy ja dostałam tą felerną partię cewników. To panienka musi wziąć na wstrzymanie, albo niech szef je wyręcza w wykonywaniu takich telefonów, bo przedstawiła mi sprawę całkiem inaczej…
Umówiłam się dzisiaj od razu do neurologa na 19 września, muszę wziąć tylko skierowanie od naszej Pani doktor. I coś mnie tknęło, bo jak umawiałam się do Centrum Zdrowia do Warszawy, nikt nic nie mówił o skierowaniu. Zadzwoniłam i okazało się, ze miałam nosa. Fajnie by było, ja byśmy pojechali bez skierowania i nie chcieliby nas przyjąć!!!
Wiecie co, nasza rzeczywistość jest pełna absurdów. Muszę iść do jednego lekarza, żeby wypisał mi skierowanie do innego lekarza, żeby mi wypisała skierowanie na wózek!!! Nie ma to jak biurokracja, nawet w służbie zdrowia. Szkoda, że NFZ nie zajmuje się bardziej leczeniem ludzi, niż pilnowaniem papierków…