Z wróżkami to nie tak… /3 sierpnia 2008/

Przeczytałam dzisiaj komentarze na swoim blogu. Trochę zabolało mnie to, ze niektórzy potępiają mnie za to, ze skorzystałam z pomocy wróżek i bioenergoterapeuty. Ten rodzaj pomocy jest bardziej potrzebny mojej psychice niż modlitwa. Możliwe, że rodzice Majcika wierzyli w to, że ich córeczka przejdzie wszystkie swoje cierpienia dzięki opiece Boga. Nigdy tego nie negowałam i nie zrobię tego. Podziwiam ludzi, którzy potrafią tak głęboko wierzyć.
Mi siostra zakonna, po wypadku Aguni, kiedy to leżała na OIOM-ie podłączona do respiratora w biurze parafialnym, powiedziała, ze nie będzie się modlić o moje dziecko tylko o mnie, bo jej lepiej będzie wśród aniołków. Jeszcze teraz mam łzy w oczach i z bólem to wspominam. Chodziłam się modlić do kościoła. Modliłam się nad Agunią. Teraz wiem, że jest masa ludzi, która wierzy znacznie bardziej niż ja i wiem, ze oni modlą się za moją córeczkę.
Dokładnie napisałam dlaczego poszłam do wróżki. Moje dziecko umarło na naszych rękach. Zostało cudem przywrócone do życia, jednak nikt nie dawał mi nawet odrobiny nadziei, na to, że moja Agi będzie dalej żyła. I na pewno nie na to, że odzyska świadomość, tzn obudzi się. Byłam w takim stanie, że dla mnie było już wszystko jedno.
Bioenergoterapeuta, to medycyna niekonwencjonalna. Jeżeli ktoś nie odrzuca innego, konwencjonalnego leczenia, to dlaczego nie szukać pomocy u kogoś, kto może pomóc? Tego nie zbadano, nie udowodniono, że nie pomaga.
Proszę was o jedno. Nie gańcie mnie za to, że szukam pomocy, nawet tam, gdzie wy byście się nie udali. Mam nadzieję, że nie będziecie musieli leżeć pół nocy płacząc z tęsknoty i bólu za swoim dzieckiem, które nie chce się do was uśmiechnąć, przytulić, i które jest podłączone do masy rurek. Możliwe, ze inaczej bym do tego podeszła, gdyby moje dziecko było tylko chore. Ona jednak umarła. Dostała drugą szansę od życia. Cały czas walczy, tylko czy wygra? W żadnym wypadku nie robię z nas bohaterów. Nie zrobiliśmy z mężem nic nadzwyczajnego. Jedyne czego nie zrobiliśmy to nie udało nam się zapobiec całemu nieszczęściu.
Z góry przepraszam, jeżeli ktoś z rodziny Majeczki poczuł się urażony. Jednak nie miałam nic złego na myśli. Ktoś podał mi Was za przykład. Może i słusznie. Jednak nie mam chyba w sobie tyle wiary co Wy. Podziwiam Was i moje komentarze są prawdziwe i szczere!