Zaczynam się gubić…we własnym mieście! /19 kwietnia 2013/

Szczęściem antybiotyk podałam Agnieszce w samą porę. Już w poniedziałek było dużo lepiej, ale na dwór jeszcze nie wyszłyśmy. Lekcje i tak były odwołane do środy, ze względu na stan zdrowia Pani, więc zajęć nie było, Agucha mogła trochę odpocząć. Niestety, spała do 7, w dzień trochę się przespała i zregenerowała siły na poranną pobudkę dla mamy We wtorek, jak pisałam, umówiłam się z naszą Panią doktor na kontrolę. Agniesia była już w całkiem dobrym stanie. Wolałam jednak ją pokazać specjaliście.
W poniedziałek byłam podpisać w PCPR umowę na schodołaz, a we wtorek zaniosłam wniosek o odroczenie terminu spłaty pionizatora i fakturę z potwierdzeniem wpłaty na schodołaz. Musiałam odroczyć pionizator, bo oni czekali do 26 kwietnia na fakrurę, ale niestety nie ma takiej możliwości, bo sprzęt poszedł dopiero do produkcji. Ponadto, wpłaciłam 1840 zł na schodołaz, a na pionizator dopłata wynosi 1125 zł. Liczę na to, że zdążę otrzymać zwrot z fundacji, z subkonta. Czekam teraz na odpis faktury na schodołaz, żeby móc ją wysłać do fundacji. Kupiłam też dzisiaj baterię do ssaka DeVilbiss. Zastanawiałam się, czy kupić baterię, czy ssak. Generalnie bardziej korzystny byłby nowy ssak, ale ja za dwa tygodnie jadę na turnus, a nie mam gotówki, żeby wyłożyć. Oczywiście, mogę kupić na przelew, ale to potrwa przynajmniej miesiąc. Sklep najpierw wystawia pro formę, wysyła do sklepu, po otrzymaniu pieniędzy wysyła mi ssak i fakturę. Wiem, ile trwa ta procedura, więc zostawię sobie to na później i mam nadzieję, że bateria spełni moje oczekiwania, chociaż na okres turnusu!!
Z tą baterią też nawalczyłam. Właściwie z fakturą do fundacji, bo Pani w księgowości za nic nie chciała wystawić faktury zgodnie z zaleceniami fundacji. W końcu, albo zadzwoniła do fundacji i się dowiedziała, że to ja mam rację, albo dla świętego spokoju wystawiła mi pro formę prawidłowo. Niestety, program w którym wystawiono fakturę, znam doskonale, pracowałam na nim i nie dałam sobie wmówić, że się nie da. Pani raczej chodziło o zwiększenie liczby kontrahentów. Tak, miała tylko jedną fundację, a dzieci wpisywała w uwagach, a nie w nazwie fundacji. Oj, zła kobieta jestem, zła….
Wysłałam też już dokumenty do NFZ na karetkę, jedziemy 30 kwietnia i zadzwoniłam na pogotowie zarezerwować auto. Poprosiłam też o zaznaczenie drukowanymi literami adresu, żeby nie pojechali na Wschód
Wczoraj byłam na zebraniu, na które zostali zaproszeni rodzice, około 20 osób, dzieci z upośledzeniem głębokim, bądź sprzężonym. Przyszło nas dwie mamy, trzecia miała dotrzeć dzisiaj. Można się załamać. Panie chcą coś zrobić dla naszych dzieci, a ludziom nie chce nawet iść się na zebranie. Może jestem surowa, ale ja też musiałam zostawić Agnieszkę z mamą i nauczycielką. Wiecie, że nie lubię Agnieszki zostawiać z Panią samej, nawet jak jest mama. No i faktycznie był kryzys, bo spięła się i mama musiała ją wyjmować z fotelika, a uwierzcie, nie jest to proste. Ja nie robię z mojej mamy osoby bezradnej, ale nie chcę nikogo nadwyrężać. Już tak mam…
Wróćmy jednak do tematu. Pominę ten drobiazg, że zamiast na Kcyńską pojechałam na Janowiecką i w ten sposób znowu się spóźniłam. Jakiś lek na koncentrację może??? Zebranie dotyczyło zorganizowania grupowych zajęć dla naszych dzieci. Pomieszczenia zostały wygospodarowane z jednego z mieszkań bursy. Obejrzałyśmy je dokładnie. Ja nawet wiem jak mogłoby to wyglądać. Można tam wiele zrobić. Podłogę wyłożyć materacami, bądź grubą pianką, część pomieszczenia przeznaczyć na salę doświadczenia świata. Można zrobić kącik na zajęcia dla dzieciaków. Nie wiem, jak faktycznie miałyby wyglądać te zajęcia. Nie wiem jak miałoby to wszystko być zorganizowane. Nie wiem też, czy znalazłaby się wymagana trójka, czy czwórka dzieciaków, żeby coś takiego zacząć robić. Sprawa jest interesująca, jednak zdaję sobie sprawę, że to nie byłoby łatwe dla nas. Codzienny dojazd, dźwiganie do i z samochodu Agnieszki… Dodatkowo nadal czekam na informację ze szkoły co z zajęciami na następny rok. Dzisiaj zapomniałam zwyczajnie dzwonić do szkoły. Muszę w poniedziałek to zrobić, koniecznie! Jestem trochę rozdarta… Żal mi tych potencjalnych zajęć grupowych, bo wierzę, ze mogłoby to wnieść wiele dobrego w życie Agnieszki. Jednak we dwie, nie damy rady nic zrobić. Musi być przynajmniej trójka dzieci.
Kochani Wy moi, dziękuję za ciepłe słowa jakie wrzucacie w komentarze. To bardzo miłe czytać jak bardzo nam kibicujecie! Dziękuję!!
Życzę wszystkim słonecznego weekendu i wypoczynku