Zamieszania c.d. /3 kwietnia 2013/

Musiałam przerwać pisanie, bo dotarła na umówioną kawę koleżanka z synkiem. No nic, zawsze mogę teraz dopisać resztę, a nawet więcej.
Moje nerwy w związku z tym całym przeprowadzkowym zamieszaniem są na postronkach, czego efektem była moja nieuwaga przy wyjeździe z parkingu. Źle wymierzyłam odległość i obtarłam zderzak samochodu. Odjechałam w bezpieczne miejsce i czekałam na właściciela. Niby nic wielkiego, na zielonym zderzaku było widać ślad obtarcia, jednak trzeba sprawę wyjaśnić. Po dobrym kwadransie przyszła właścicielka i zmartwiła się, jednocześnie przestraszyła, że nie zwrócę jej za lakiernika. Równie dobrze mogłabym odjechać a nie czekać. Zauważyłaby to obtarcie dopiero na wiosnę, po umyciu auta. Ja też na początku myślałam, że to tylko brud, niestety, nie ma lekko. Za bezmyślność się płaci, jeszcze nie wiem ile, ale wkrótce pewnie się dowiem. Podałam swoje dane, i numer telefonu. Pozostało mi czekać. Wsiadłam do auta, a łzy same leciały mi z oczu. Dopiero jak zostałam sama w domu zwyczajnie się rozkleiłam. To było absurdalne, bo nikomu nic się nie stało. To tylko obtarcie, a jednak coś we mnie pękło. Teraz już czuję się lepiej, nadal mam kamień na piersiach, ale jakoś udało mi się zebrać i spakowałam Agniesi aniołki z gablotki i dwie walizy z ciuchami i książkami.
Do końca tygodnia nie mamy lekcji, Pani ma znowu jakieś szkolenie. Będę mogła zająć się pakowaniem od rana, a dopiero później Agnieszką, jak się wyśpi. Chociaż ostatnio mało śpi. Mam wrażenie, że boli ją gardło. Ma brzydką wydzielinę, ale to wszystko, chociaż wieczorem naszło jej dzisiaj jakieś 37,6, jednak temperatura sama zeszła i już nie naszła. Widocznie jest jakiś stan zapalny, dostała rutinaceę i na noc ibum, przeciwzapalnie. Lepsze to niż antybiotyk. Z rehabilitacji też zrobiło się nastawianie kręgosłupa, od piersiowego w górę. Na szczęście była ciocia Karola i profesjonalnie się tym zajęła.
Kupiłam dzisiaj tapetę, 4 rolki w dosyć jasnym, ale ciepłym odcieniu. Doszłam do wniosku, że pomalujemy ścianę tam gdzie będzie najmniej widoczna, znaczy pod oknem i tam, gdzie staną szafy. Na pozostałych dwóch ścianach położymy jutro tapety. Właściwie to najpierw trzeba pomalować ściany, bo wałkiem się nie da. Trzeba to zrobić pędzlem. Jest mniejsze prawdopodobieństwo, że będzie odchodziła farba. Dopiero potem zabierzemy się, za tapetowanie. Ściany są dosyć proste, więc mam nadzieję, że pójdzie dosyć szybko. Dobrze byłoby to jutro skończyć, żeby przez piątek wyschło. W sobotę zamierzamy przewieźć meble, a potem ubrania. Wiecie co? Aż się za głowę złapałam, jak spróbowałam się sobie to wyobrazić… Nadal mnie to przeraża. Wiem jednak, że damy radę! W końcu kto, jak nie my!!! Mój brat przyjechał dzisiaj i pomógł w malowaniu pokoju Arkowi. Ja muszę się zająć Agniesią. Jutro pewnie poproszę, żeby brat przyjechał, zapakujemy to co mam spakowane i pojedziemy do mamy. Pomalujemy co się da, może nawet zaczniemy kłaść tapety zanim Arek z pracy wróci. Urlop się mu skończył. W piątek mamy rehabilitację, jutro tylko ze mną zajęcia, więc mogę je zrobić wcześniej.
Najgorsze jest to, że pogoda jest do bani. Mróz, wiatr, śnieg, a na domiar złego jeszcze ślisko na chodnikach i parkingu. Mnie też zaczyna pobolewać gardło, zmarzłam czekając na właścicielkę auta dzisiaj. Liczę na to, że jednak jakoś przejdzie to bokiem. Nie ma czasu na choroby. Do niedzieli musimy się przenieść, potem sprzątanie, a w środę od rana do neurologa z Agnieszką.
Jeszcze muszę dzwonić, żeby odłączyli nam internet. Muszę złożyć wniosek o przeniesienie numeru. Znowu… Mam nadzieję, że po raz ostatni. Koniecznie muszę podjechać na pocztę i złożyć wniosek o przekazywanie poczty na inny adres.  No nic, to pewnie ostatni wpis z tego miejsca. Do napisania wkrótce, już po przeprowadzce!!!
Słoneczka i wiosny dla wszystkich!!!!