Zdrowiejemy!! /19 października 2008/

Obyło się bez antybiotyku! Agunia w nocy mnie obudziła. Miała 38,8. Zrobiłam biduli okład i czekałam czy nie zejdzie. Wahało się i jakoś nie miało tendencji zniżkowej. Po 1,5 godziny poddałam się i dałam kruszynie czopiki. Na noc najskuteczniejsze dla takiego dziecka. Koło 4 w końcu temperatura zaczęła spadać. Agi spokojnie usnęła a i ja mogłam się położyć. Rano znowu naszła jej temperaturka, tyle, że już niższa. Nie przekroczyło 38 stopni.  Tym razem wystarczył syropek, a temperaturka zaczęła spadać. W ciągu dnia Aginek była osłabiona i śpiąca. Temperatura jednak nie naszła, więc skończyło się na syropkach na przeziębienie. No i dobrze, całkiem niedawno zregenerowała się jej wątroba po antybiotykach. Po co znowu biduli szkodzić i obciążać organizm bez potrzeby. Na całe szczęście obyło się bez radykalnych środków, a ja jak zwykle spanikowałam. Jestem jednak bardzo przewrażliwiona jeśli chodzi o choroby u Agusi. Na szczęście Pani doktor jest wyrozumiała, a sama też się przejęła jej stanem. Przyznacie sami, że dzieciątko z tak wysoką temperaturą strasznie chwyta za serducho! Przelewa się przez ręce i taka bledziutka. Jest czego się bać, tym bardziej, że tak łatwo odwodnić takie maleństwo!
Pod wieczór Agniecha już odzyskała dobry nastrój. Jak wzięłam ją na ręce, natychmiast zaczęła się przeginać przez kolana. Smok mały. Mama buziak w czółko, dziecko ucieka i do tyłu się wygina! Sama jej tego nauczyłam. Zapamiętała sobie. Zawsze jak całuję ją w czoło, ucieka mi do tyłu.
A tak swoją drogą Pani Beatka była pod wrażeniem Agusi. Dawno jej nie badała. Ostatni jak byliśmy na komisji pielęgnacyjnego, w przelocie ją widziała. Zaskoczona była reakcjami Aguni, jej żywym wzrokiem (pomimo otumanienia przez gorączkę). Każdy dotyk wywoływał reakcję. Kiedyś leżała jak ta kłoda. Nic jej nie ruszało, teraz jest inaczej. Potrafi tak się zapatrzeć, czy też zamyślić, że jak ją dotknę to podskakuje wystraszona! A oczka to ma takie wielkie jakby nie wiadomo co zobaczyła. W przyszłym tygodniu zrobimy jeszcze kontrolnie mocz i zobaczymy. Mam nadzieję, że ta choroba jej przeszła tak na dobre.
Miałam dzisiaj jechać do Justynki, ale niestety nie dało rady. Danka podjechała do niej z tą suszarką i wróciła. Też nie mogły sobie pogadać. Życie, co zrobić. Odrobimy później! A będzie o czym rozmawiać bo Zośka w końcu zębole dostała! Pamiętam jak to było z Aginkiem. Też dwa na dole od razu jej wyszły. Jest co wspominać! Na pilocie i telefonie taty zostały pamiątkowe ślady.
Aguś obudź sie i postaraj się, żeby mama miała co opowiadać na bieżąco a nie wspominać!